Mevrouw Planque woont al 52 jaar in Oost. Ze heeft tegenover het Oosterpark op een mooie etage met uitzicht gewoond. Haar zoon heeft daar later ook nog gewoond. Daarna woonde ze in de Derde Oosterparkstraat op 1-hoog en haar dochter op 2-hoog. "Heel gezellig was dat. Je kende iedereen en er was veel minder criminaliteit op straat", vertelt mevrouw Planque. "Er zijn zelfs drie van de vier kleinkinderen bij mij thuis ter wereld gekomen." Trots laat zij de foto zien met haar kleinkinderen. Nu, jaren later, woont ze in de Tweede Oosterparkstraat. Ze is heel blij met haar zelfstandige woning, een schitterend appartement met uitzicht op haar vroegere etage. Maar vooral is ze blij als ze in haar stoel zit en uitkijkt op de bomenpracht van het Kastanjeplein. Dan waant ze zich gewoon in het bos, zo mooi is het. Ondanks dat ze nog maar twintig procent van haar gezichtsvermogen heeft door de ziekte glaucoom (staar) is ze nog altijd zeer actief. Ze doet nog zelf het huishouden en het ziet er gezellig en knus uit in haar woning. Mevrouw Planque heeft lang vrijwilligerswerk gedaan. Eerst achter de receptie van het ‘oude’ Kastanjehof en daarna heeft ze tien en een half jaar het huiswinkeltje draaiende gehouden waar ze van alles verkocht, koffie, thee, snoep, noem maar op. "Toen ik daarmee moest stoppen, kon ik wel huilen", vertelt ze. Maar ook nu is ze nog steeds actief als vrijwilligster, ze doet huisbezoeken. Pasgeleden is ze gevallen. Ze had zeker een engeltje op haar schouder zitten, zegt ze, want ze viel met haar hoofd op haar handtas en had daardoor gelukkig niets. Behalve dan dat ze iedereen op de Kastanjehof heeft laten schrikken.
Aktieve vrijwilligster van 85 jaar
Toen ik met het winkeltje moest stoppen kon ik wel huilen.
2992 keer bekeken