Van alle Amsterdamse buurten was en is misschien nog wel de Indische buurt een van de dichts met clubhuizen, muziekverenigingen, drumbands etcetra bezaaide wijken.
En een heel aparte plaats onder de verenigingen neemt “Kindervreugd” aan de Kramatweg in, bijzonder omdat het clubhuis gebouwd en gefinancierd is door de leden. Door dit recht van eigendom zijn de pogingen van het naastgelegen Flevohuis om dit plekje te annexeren steeds gestrand.
Het begin van Kindervreugd ligt -net als bij vele andere clubs/organisaties – in de straatspelen die kort na de bevrijding in 1945 werden georganiseerd. Na de ellende van de oorlog was er een enorme behoefte aan leuke activiteiten voor kinderen en er was niets. Bewoners van de Kramatweg, Ternatestraat en Soembawastraat organiseerden op straat – en als het regende in een woonhuis - spelmiddagen . Maar de toeloop was enorm, duidelijk was dat er een grote ruimte gevonden moest worden en dat er geld nodig was voor huur en spelmateriaal . Daarom werd op 5 juli 1945 de vereniging “Vereende Kracht’ opgericht ( de naamswijziging in Kindervreugd dateert van 1963). Het lidmaatschap koste een dubbeltje per gezin, al snel waren honderden mensen lid.
Een klaslokaal van de Niasschool diende als eerste onderkomen voor o.a. operetteclub, knutselclub en figuurzaagclub maar werd al snel te klein. Vervolgens kwam een gymnastieklokaal van de Anthonie van Diemenschool beschikbaar, ja en toen kon er ook gymnastiekles worden aangeboden. De ruimte werd tevens gebruikt om op zondagen films te draaien, natuurlijk moest op maandag alles weer in orde zijn voor de school. Intussen breidde de activiteiten zich uit met een wandelclub, kampweken voor de schooljeugd en Sinterklaasvieringen. Er was zelfs een groep speelgoed vervaardigers: dames die poppen, poppenkleren, tassen maakten, heren die houten bruggen,garages, poppenhuizen enzovoort maakten.
Het werd steeds problematischer dat de school niet gebruikt kon worden tijdens de schoolvakanties, een eigen clubhuis was de beste oplossing.
Onder de leden waren bouwvakkers, er werd een architect (Knijdijzer) gevonden die tegen een symbolisch bedrag ( 1 cent) voor het ontwerp en de tekeningen zorgde en men had het oog laten vallen op een plek die heel geschikt leek: aan het eind van de Kramatweg, waar vroeger het “Zwarte Pad” begon, was een braakliggend stuk grond met mooi uitzicht. Het werd in erfpacht verkregen. Maar nu restte de taak om het op papier bestaande clubgebouw te verwezenlijken, kortom er moest geld , veel geld ingezameld worden.
Lees verder De Bouwsteentjes:http://www.geheugenvanoost.nl/87479/nl/de-bouwsteentjes
