Een moeilijk karakter

Mijn vader heeft in de socialistische beweging een belangrijke rol gespeeld. Zelf heb ik daar toen niet al te veel van meegekregen. Wat hij toen precies allemaal gedaan heeft, weet ik eigenlijk niet. Ik weet alleen nog dat hij lastig was. Met veel mensen had of kreeg hij ruzie omdat zo veel hem niet beviel. Hij kon ook nogal agressief overkomen. Zo herinner ik mij het verhaal over een partijbijeenkomst van de Sociaal Democratische Arbeiders partij (SDAP). Een lid van de partij zei dat hij met mijn vader in debat wilde. Mijn vader zou toen geantwoord hebben: “dat het beter zou zijn als hij in hèt bad zou gaan” Dat werd mij dan verteld als een heel leuke opmerking. Ik vond het eerlijk gezegd nogal gênant. Ik vind het eigenlijk helemaal niet zo leuk.

Naar de kapper

Veel dingen waren niet zo leuk. Eén van de weinige herinneringen die ik zelf aan zijn agressie heb, is toen ik met mijn vader naar de kapper mocht. Mijn vader moest worden geschoren. Bij die kapper hing een spiegel die hem hinderlijk in het gezicht scheen. Daarover kregen ze toen ruzie. Hij is toen, met zijn gezicht nog half ingezeept, weggelopen. Ik liep dus met die man over straat, met een half ingezeept gezicht en dat vond ik helemaal niet leuk. Ik was nog klein en kon het gebeurde niet goed op zijn waarde schatten.

Henri Polak

Ik herinner mij nog dat Henri Polak na het overlijden van mijn vader (op 26 april 1934) een necrologie heeft geschreven over mijn vader. Hij schreef: “Door zijn karakter heeft hij het nooit tot iets gebracht in de partij.” Dat blijkt wel toen de partij, de SDAP, groeide en meer opkwam, meer ging betekenen. Er werden toen ook baantjes vergeven. De ene werd wethouder, de ander werd burgemeester. Maar mijn vader? Niets! Blijkbaar heeft hij het goed voor zichzelf verknoeid.