Mijn oma woonde op de hoek Reinwardstraat/Pontanusstraat, (waar later Sjaak Swart, bekend voetballer van Ajax, een sigarenwinkel heeft gehad) langs de spoorbaan, die toen nog op straatniveau was.
Als mijn oma een huurachterstand had, werd er een plakkaat op haar buitendeur aangebracht met daarop de datum waarop het pand verlaten moest worden, als de huur niet voor die tijd was voldaan.
Nu wil het geval dat mijn oma als werkster bij rijke mensen in Amsterdam had gediend.
Daar kwam een eind aan toen het gezin naar het Gooi verhuisde. De man uit dat rijke gezin ging elke werkdag met de trein naar Amsterdam en kwam dan langs het huis van mijn oma. Hij ging zodanig in de trein zitten dat hij haar voordeur in de gaten kon houden.
De trein reed daar langzaam omdat het station vlak bij was (toen bij de Javastraat). Zag hij op haar voordeur bovengenoemd plakkaat hangen, dan kwam hij mijn oma opzoeken om haar geld te geven zodat zij de huur kon voldoen.
Hij heeft dat meerdere malen gedaan!!!
Dat was nog eens een blijk van medeleven.
De katholieke kerk.
Het chronische geldgebrek van mijn oma leidde er toe dat ze een verzoek om financiële hulp indiende bij haar parochiekerk .Het verzoek werd gehonoreerd met een bezoek van een man die over dit soort aanvragen ging. Omdat mijn oma haar tijd hard nodig had om wat centjes te verdienen schoot de kerkgang er heel vaak bij in. Waarschijnlijk heeft dat meegewogen bij de beoordeling van haar verzoek. De kerkvertegenwoordiger nam de situatie grondig op, daar was hij snel mee klaar want de inrichting was minimaal te noemen, geen vloerbedekking, een bergmeubeltje, een eettafel met 4 stoelen en een hangklok.
Zijn oog viel op de hangklok wat leidde tot de volgende uitspraak: Verkoop eerst de klok en daarna zien we verder. Mijn oma heeft toen afgezien van hulp, de klok is blijven hangen maar met het kerkbezoek was het definitief afgelopen.
Dubbele naam.
Mijn opa had zijn gezin feitelijk in de steek gelaten en mijn oma gebruikte daarom haar meisjesnaam. Ondanks dat zij keihard werkte was er nooit geld en dat was bekend in de hele buurt. Maar als mijn oma b.v. een volle slagerswinkel binnenstapte zei de slager: Zegt u het maar Mevr. Kool-van Heerens. Ze werd als eerste geholpen vanwege haar dubbele naam. Vervolgens kocht ze dan iets heel goedkoops, dat moet een gênante situatie geweest zijn.
Wel een dubbele naam maar geen cent te makke. Toch gaf een dubbele naam in die tijd een hoop aanzien.