Nadat Jabbar negen jaar in Berlijn heeft gewoond en er zijn studies Germanistiek en Iranistiek heeft afgerond, gaat hij in 1982 terug naar zijn geboorteland, Iran, waar hij een baan hoopt te vinden.
Iran is op dat moment in oorlog met Irak. Jabbar wordt gezien als een verrader, is niet welkom en krijgt geen werk. Hij keert terug naar Berlijn maar ook hier kan hij zonder werk- of verblijfsvergunning niet blijven. Trouwen is op dat moment geen optie.
Gelukkig kan hij bij een vriend in Amsterdam logeren. Mocht hij langer in deze stad willen blijven dan moet hij een eigen huis zoeken. Hij wíl blijven en vindt een krappe flat in het centrum waarvoor hij veel moet betalen. Daarom schrijft hij zich in bij woningbouwverenigingen en komt zo in 1988 aan zijn huidige woning in de Transvaalbuurt.
Hier woont Jabbar nu al 24 jaar naar zijn zin. Hij voelt zich thuis tussen zijn buurtgenoten. De sfeer is wat gemoedelijker dan in het centrum. Hij koopt graag bij Turkse en Marokkaanse bakkers en gaat uit eten in een Thais of Italiaans restaurantje. Hij heeft alles om zich heen wat hij nodig heeft.
Om de mensen uit zijn buurt nog beter te leren kennen, sluit hij zich aan bij Het Geheugen van Oost. Hier bekwaamt hij zich in het spreken en schrijven van de Nederlandse taal. Als vrijwilliger assisteert hij mensen aan de computer bij de Buurtonline en de Computerloods en is hij bij Dynamo als oproepkracht beschikbaar om mensen, die minder mobiel zijn, thuis met dit medium te helpen. Tenslotte begeleidt hij bij de Unie van Vrijwilligers minstens tweemaal in de maand een vrouw die niet zelfstandig naar het ziekenhuis kan komen.
