Jo Haen - van Langen
Zondag 17 juni, 5 uur ’s morgens. Ik zag het staan in de Wie Weetrubriek. Het leek me wel wat, maar ja, 5 uur is wel erg vroeg. Ik vergat het eigenlijk totdat ik zaterdagavond op de valreep toch nog overgehaald werd om te gaan.
Om half 5 opgestaan, gauw een kopje koffie en toen op de fiets naar de Nieuwe Ooster. Doodstil op straat en nog behoorlijk donker. Een soort filmscenario. Ik verwachtte niet veel mensen, maar ruim 30 mensen bleken zich te hebben aangemeld. Om 5 uur ging de poort op slot en begon de gids zijn verhaal met een stukje geschiedenis. Geopend in 1894, uitgebreid in 1904 en in 1927 en ontworpen door Leonard Springer. De totale oppervlakte bedraagt 33 ha.
We kregen uitleg over diverse bomen b.v. de zakdoekenboom, de mannenbroekenboom en ook over de beuk, die er vanaf het begin staat en dus inmiddels bijna 120 jaar oud is. Men kan ter nagedachtenis van een overledene een boom planten, maar wel een van een soort die nog niet op het terrein aanwezig is. Overal bordjes met uitleg en namen.
Ook over de graven was veel te vertellen. B.v. over die van Majoor Bosshardt, Jos Brink, Therèse Schwartze e.a. Ook burgemeester de Wit, de laatste burgemeester van de Watergraafsmeer, ligt er begraven. Theo Thijssen die in een algemeen graf had gelegen wat allang geruimd is heeft uiteindelijk een eigen grafmonument gekregen in de vorm van 3 vogels in glas, gemaakt door Jan Wolkers.
In het rode laantje moeten de stenen, maar ook de bloemen een rode tint hebben.
Dan is er een kleine grafsteen voor 2 mollen die overreden werden. Men noemde ze Theo en Theo.
Als verrassing kregen we in een gebouwtje, een voormalig bushokje, koffie met cake of een krentenbol aangeboden. De gids las intussen een humoristisch gedicht van Harry Jekkers over de dood voor.
Op de begraafplaats staan diverse kunstwerken en heel bijzonder vind ik wel een boom van plexiglas, die in het gras ligt en de Leegte voorstelt. Dan staan er 6 kastanjebomen die zijn gegroeid uit 6 kastanjes van de Anne Frankboom. Men hoopt dat de bomen naar elkaar toe gaan groeien en zo een soort van koepel gaan vormen.
Het viel mij op dat er ontzettend veel mogelijkheden zijn waarop men tegenwoordig kan worden begraven., terwijl ook de urnen met as op diverse manieren kunnen worden bewaard. In een muur, op het water, in de grond, verstrooiing enz.
Al met al was het een speciale wandeling vooral ook door het vroege tijdstip. Met dank aan de mensen van de Nieuwe Ooster.
