Het is Zondag de 22e juli en we hebben om 11 uur met Jo Haen afgesproken bij de Martelaren van Gorcumkerk op het Linnaeushof.
De groep waar ik ook toe behoorde, bestond uit 28 man-vrouw en ik moet U zeggen, dat ik er geen een van kende. Maar dat is maar tijdelijk, daar je allemaal voor hetzelfde komt en iedereen dus dezelfde interesse heeft.
Jo, een echte zakenvrouw, en terecht, wilde eerst het koffiegeld innen voordat we gingen wandelen. Nadat alles geregeld was ging de groep door een poortje van het Linnaeushof over een smal paadje, dat vroeger door de nonnen gebruikt werd om naar de hulpkerk te komen voordat de Martelarenkerk gebouwd was.
Deze nonnen woonden in een klooster dat nu tot appartementen verbouwd is. Een vrouw uit dit appartement vertelde mij dat door het bisdom uit Haarlem een protestantse architect was gevraagd een plan voor de bouw van dit klooster uit te werken en tot stand te brengen. Deze architect werd later beschuldigd van het feit dat hij al voor de 2e Wereldoorlog met de Duitsers had geheuld. Later bleek dat hier niets van waar was. De man heeft zich dat heel erg aangetrokken en is er nooit meer overheen gekomen.
Wij liepen dus over dat paadje en Jo leidde ons naar een kerk (Apostolisch Genootschap op de Archimedesweg. JH) waar wij door een man en een vrouw hartelijk verwelkomd werden.
Die mevrouw legde ons alles uit en vertelde dat zij 87 jaar jong was, wat niet aan haar te zien was. Ikzelf voelde mij met mijn 80ste toen een snotneus, maar ik zal wel denkelijk de enigste geweest zijn.
Wij mochten daarna alles in deze kerk bekijken en na deze mensen hartelijk bedankt te hebben liepen wij naar het viaduct dat leidt naar de Molukkenstraat.
Wij liepen door allerlei straten en kregen bij verschillende huizen van Jo uitleg. Welke mensen er gewoond hadden enz.
Jo had deze wandeling weer tot in de puntjes verzorgd, ik denk, en velen met mij, dat we niet anders hadden verwacht. Daarom zou ik aan de directie willen vragen:
ZET HAAR EENS EEN KEER IN HET ZONNETJE.
Wij staken met zijn allen de Middenweg over en kwamen in de tuin van het landgoed Frankendael. Nou, dat is een tuin zo groot als het Oosterpark. Ook weer uitleg van Jo gekregen en het huis even bezocht.
Daarna gingen wij via de Emmakerk naar het Linnaeushof met verschillende verhalen en informatie, dan door de Linnaeusdwarsstraat, in de volksmond de Hibsekrib genoemd. Hoe komt dit straatje aan de naam Hibsekrib? Op de hoek daarvan heeft iemand gewoond met de naam J.Ipsen en zo kwam dat straatje aan deze naam.
Onze groep kreeg in café-restaurant Elsas een heerlijk kopje koffie met het snoepgoed NOGA. Ik kan mij niet meer heugen wanneer ik dat, en velen met mij, gegeten had.
Ik vond het heerlijk en hierna hebben wij van elkander afscheid genomen en in het bijzonder van onze Jo!
