Munts Wapenhandel op de Middenweg

Ik ben alleen maar gek op wapens

Auteur: Jo Haen - van Langen
5 Reacties
Middenweg, Middenmeer

In december 1968 was op Middenweg 110 de Wapenhandel Munts van Kees Kersten gevestigd.

Bron: Dagblad De Telegraaf

Bron: Dagblad De Telegraaf

Alle rechten voorbehouden

Overal liggen wapens
In december 1968 is er op Middenweg 110 de Wapenhandel Munts van Kees Kersten gevestigd. Hij rijdt niet rond in een snelle Amerikaanse auto en heeft geen indrukwekkend kantoor maar een winkeltje aan het Damrak waar zijn vrouw hem assisteert. Overal in het winkeltje liggen wapens. Naast de asbak b.v. een paar revolvers en in een stoel een gebroken jachtgeweer. En overal rekken met geweren, jachtgeweren, oorlogswapens en machinepistolen. Tijdens het interview zegt zijn vrouw tegen hem: “Ach Kees, denk even aan je sigaretje, ik moet twee pond kruit halen van boven, er moeten weer patronen gevuld worden”. (!)

Auguste Dothé, geweermaker-in-ruste
Het bedrijf, Munts Wapenhandel geheten bestaat in 1968 100 jaar. Opgericht in 1868 door Auguste Dothé, geweermaker-in-ruste van het 7de Regiment Infanterie. Van meet af aan ging het er meer om wapens te repareren dan ze zelf te maken. Ook in 1968 is dat nog steeds het geval, al zou Kees best zelf nog wel een geweer kunnen maken. Van reparaties kun je niet leven, geld verdienen doe je met de verkoop van nieuwe wapens, van munitie en de bijprodukten: van jachtkleren, petten, laarzen en allerlei souveniers.

Wapenstapelgek
Kees Kersten was gek op wapens, om niet te zeggen wapenstapelgek. Zijn vak was zijn grootste liefhebberij. Hij kende bijna alle Nederlandse schutters. Zijn winkel leek vooral op zaterdagochtend meer op een sociëteit dan op een winkel. Schutters wisselden ervaringen uit en consulteerden de onbetwiste meester, Kersten zelf. “Er zijn weinig mensen in Nederland, die zoveel van wapens afweten als hij”, zegt een klant. “De inkoop van wapens voor het rijk gebeurt niet meer door particulieren, maar door deskundigen, b.v. van de politie. Die zouden van Kersten nog heel wat kunnen opsteken”.

Taboes
Schieten is omgeven door allerlei taboes. Nergens wordt zo fel geageerd tegen jagen als in Nederland. En toch heeft iedere man het instinct om te willen schieten, dat zit er nu eenmaal in. De natuur is er voor ons en niet andersom en de jager is veelal een groter natuurliefhebber en zorgt beter voor die natuur en haar dieren dan anderen, aldus Kees Kersten.

Algemene machtiging
Maar het schieten gebeurt tegenwoordig op schietbanen, al is ook daar de medewerking bij de aanleg van nieuwe schietbanen zéér gering, ook al is scherpschieten een van de veiligste sporten. De hele mentaliteit van de overheid is anti-schieten. Wat wapens betreft is alles in Nederland verboden. Het is iedere Nederlander verboden een vuurwapen te bezitten, te herstellen of te vervaardigen. Slechts 60 wapenhandelaars hebben een z.g. algemene machtiging. De meesten van hen bezitten ijzerwinkels, waarin dan af en toe eens een jachtgeweer wordt verkocht. Daarnaast hebben handelaren in slachtartikelen en de bezitters van een schiethamer een machtiging. Jagers hebben door hun jachtakte het recht een geweer te bezitten, evenals leden van een schietvereniging.

Zelf nooit bewapend
Toch gaan er jaarlijks nog 2.000 wapens door Kersten’s handen en in zijn winkel staan voortdurend zo’n 150 geweren, 200 revolvers en pistolen en enkele machinepistolen.
Zelf is hij nooit bewapend. Hij heeft niet eens een damespistool in zijn appartement boven de winkel. Wel gaan er, na het uitlaten van de hond, stalen luiken voor de deur, maar er is nog nooit een poging tot inbraak gedaan. Pistolen en geweren worden over de post verstuurd zonder speciale voorzorgen.

Illegale wapens
Op de vraag of er veel wapens illegaal Nederland binnengebracht worden antwoordt hij: “ Enorm veel, een veelvoud van het aantal wapens dat legaal onder de bevolking is. Iedere kerel die iets met de onderwereld uitstaande heeft kan zonder enige moeite voor een paar honderd gulden een revolver kopen. “

--------------------------------------

â–ş In januari 1973 begonnen buurtbewoners o.l.v. Estella Pach n.a.v. de aanwezigheid van een kruitkistje in het pand te protesteren tegen de Wapenhandel en stapten naar de rechter om de winkel uit het pand Middenweg 110 te krijgen. Ga naar Vaatje buskruit

â–ş Al in december 1972 was er begonnen met actievoeren. Ga naar Actie tegen wapenhandel annex munitiemagazijn

â–ş Deze protesten hebben blijkbaar niets uitgehaald want in 1978 bestaat de zaak nog steeds gezien het volgende krantenbericht op 20 maart 1978:
Kees Kersten raakt zwaargewond bij een gewapende overval en wordt met een schotwond aan zijn hoofd in het ziekenhuis opgenomen.
Ga naar Wapenhandelaar zwaargewond

â–ş In augustus 1984 breekt er brand uit in de opslagruimte en wordt de 47-jarige F.Bakker door rondvliegende munitie ernstig gewond in het ziekenhuis opgenomen. Ook een buurtbewoner raakt daarbij gewond.
Ga naar Kogelregen bij brand en Vuurwerk

â–ş Tijdens het blussen van deze brand stalen brandweerlieden wapens uit het pand
Brandweerlieden stalen wapens

Anno 2013 zit Wapenhandel Munts niet meer in het pand. Wie weet wanneer deze zaak is gesloten ?

Bron: Interview in De Telegraaf op 20 december 1968

Alle rechten voorbehouden

15944 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Middenweg 110 - 2013 .<br />Foto: Jo Haen

Middenweg 110 - 2013 .
Foto: Jo Haen

Alle rechten voorbehouden

5 reacties

Voeg je reactie toe
sibegados

bericht 30 juli 2006

30 juli 2006:doorgestuurd bericht

Zo vanaf de Munts-site

Aan alle sportschutters en klanten firma Munts.

Na een lange periode van onzekerheid (bijna 10 jaar) is nu het moment bereikt waarbij de firma Munts de handdoek in de ring moet gooien!!!

Voor degenen die de voorgeschiedenis van de firma Munts niet kennen even een beknopt verslag, beknopt, omdat er nog zittingen bij het Hof zullen zijn, waardoor wij nu nog niet alle details kunnen vrijgeven.

Op 27 Februari 1997 werden de beide vennoten Roel Drenth & Ton Verdoes op het oude adres Middenweg 110 te Amsterdam gearresteerd op verdenking van overtreding wet export strategische goederen en valsheid in geschrifte.

Na ruim 40 dagen te hebben vastgezeten werd de voorlopige hechtenis beëindigd. Als gevolg van deze voorlopige hechtenis waren de erkenningen van Munts & Armtech ingetrokken.

Na 7 maanden gesprekken te hebben gehad met Advocaten, Recherche, Rijksrecherche, Justitie, Banken en Vrienden, is het ons toch gelukt om met een nieuwe beheerder van de Munts-erkenning in september 1997 weer open te gaan. Omdat we alle doorlopende verplichtingen (huur/gas & licht/ziektekosten/advocaten /opslag wapens/etc, etc) hebben moeten betalen, was onze start financieel gezien zeer slecht.

Met steun van vrienden & klanten, is het ons toch gelukt, om weer open te gaan, weliswaar met een bijna niet in te halen achterstand!!! Er was dus een koerswijziging nodig om te overleven!!!!

Na 5 jaar nog op de Middenweg te hebben gezeten diende zich de mogelijkheid aan om naar een andere locatie te verhuizen met schietbanen.

De reeds aanwezige 50 meter schietbanen aan de Vredenhofweg zouden een uitkomst bieden

Doordat dat wij als sportschutters bij SHOGUN (Vredenhofweg) schoten, hoorden wij van de problemen die het ASF (Amsterdamse Schietsport Federatie) had, huurachterstand, belastingschuld, etc. en een reeds geplande openbare verkoop.

Dus zijn wij naar de Vredenhofweg gegaan om de mogelijkheden te bekijken. !!

Wat waren de inkomsten die door de accommodatie gegenereerd konden worden?

In meerdere vergaderingen met de daar schietende verenigingen (ATS / SHOGUN / QUA-LIBRA / SVO / MAGNUM-ONE / OLUMPIA) tot een oplossing gekomen.

Munts zou de belastingschuld betalen, en daarmee eigenaar van de schietbaan en inventaris worden. Aangezien er niet genoeg ruimte bleek te zijn voor een werkplaats werd er bij de buurman een stuk bij-gehuurd, en bij de voormalige ASF bestuurskamer getrokken!!

In 2003 verhuisde Munts naar de nieuwe locatie aan de Vredenhofweg nr 9 Althans dat dachten wij!!!

De erkenning op de nieuwe locatie werd nog 3 maanden tegengehouden, dat betekende dus huur op de oude locatie maar ook op de nieuwe locatie, zonder de mogelijkheid om inkomsten te kunnen genereren!!!

Eindelijk kwam dan de erkenning op de nieuwe locatie!!!!

Nadat wij onze intrek hadden genomen, bleek dat de persoon die in de kantine de bar pachtte, in het weekeinde feesten en partijen organiseerde, met duistere figuren. Dit was voor ons onacceptabel!!! Geen duistere figuren in ons pand!!!!

De keuze was: doorgaan alsof we van niets wisten, elke maand de pacht in ontvangst nemen met het risico dat er duistere figuren in het pand zouden vertoeven!!, of dit absoluut niet accepteren met als gevolg dat we dan geen barbezetting en dus ook niet de pacht van de bar konden ontvangen!!!

Wij kozen voor het laatste, hetgeen wel betekende dat wij, na onze werkdag overdag, in de avonduren om beurten die bar moesten runnen!!!!

Conclusie : Weer een financiële tegenslag!!

In de kantine stonden al jaren twee gokkasten waarmee geld gegenereerd werd, na ons intrede in het pand, gelijk controle van een Gemeent- ambtenaar!!! Gokkasten moesten weg!!!! Ook waren niet alle verenigingen in staat om de volledige huur te betalen, wat dus betekende dat Munts deze voor haar rekening moest nemen. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van de tegenslagen die wij hebben moeten incasseren.

Ook het feit dat wij vanaf 1997 in gevecht zijn met Justitie om onze onschuld, van de ons aangewreven 'strafbare'Âť handelingen aan te tonen!!!!! Hetgeen uiteraard gepaard is gegaan met torenhoge hoge advocaatkosten!!!

Op 22 augustus 2003 hebben wij, voor het beëindigen van de strafzaak, van bijzondere wetten de oude erkenning Munts weer teruggekregen met de opmerking "dat een eventuele nog te volgen negatieve uitspraak door de rechtbank in het hoger beroep, voor ons geen consequenties m.b.t. de reeds aan ons verstrekte erkenning zou hebben"!!!

Het feit dat de erkenning eerder is teruggegeven, dan de uitspraak van de rechtbank, zegt wel genoeg, lijkt ons!!!!!

Nadat wij de oude erkenning van Munts weer mochten ontvangen, hebben wij in goed overleg, de overeenkomst met de toenmalige beheerder van de erkenning beëindigd.

Na opening van de nieuwe locatie werd wel duidelijk, dat de winkel weinig te bieden had, er was geen geld meer om te investeren in goederen, Wij moesten klanten vragen om eerst te betalen aangezien de leveranciers nog uitsluitend onder rembours wilden leveren!!!

Maar ondanks alles was onze grote kracht de Werkplaats. Doordat we de werkplaats hadden, konden we toch het hoofd boven water houden, ondanks dat we onder het bijstandsniveau leefden!!

Met de werkplaats als steun hebben wij steeds nieuwe ideeën ontwikkeld zoals o.a. de HK51, L1A1 karabijn, Munts Action Performer en als laatste een nieuwe 9 mm Armtech karabijn

In 2006 een mijlpaal!!!! De 9 mm Munts / Armtech Karabijn werkt perfect, met ruim 350 schoten zonder enige storing, dit terwijl het een prototype betrof waarvan de onderderdelen nog niet eens gehard waren!!!

De hoop die wij hierdoor kregen, werd meteen neergeknuppeld!! Wij ontvingen in 2006 van de belastingdienst een naheffing BTW. Met daar overheen een boete van € 20.0000 wegens niet op tijd betalen .

Wij hebben meteen geschreven naar de belastingdienst, met het verzoek een gesprek te mogen hebben met de belastinginspecteur, om een regeling te treffen teneinde de aanslag te kunnen betalen!!!

Antwoord : Gesprek Afgewezen en een betalingsregeling ook Afgewezen!!! Twee weken daarna een telefoontje van de belastingdienst, heeft u het verschuldigde bedrag???? Nee, natuurlijk hadden wij dat geld niet!

Dus kwam de belastingdienst en nam al onze machines mee!!!

Ondanks dat de Advocaat ons in het wetboek liet lezen dat het niet is toegestaan om de gereedschappen, waarmee de ambachtsman zijn broodwinning doet, in beslag te nemen. Immers dit is het enige middel om schulden te kunnen betalen maar in ons geval heeft de belastingdienst daar blijkbaar niets mee te maken!!! De doelstelling was bedrijfsbeëindiging.

Doordat de werkplaats wegviel, verloren wij ook onze enige bron van inkomsten. Daardoor waren wij ook niet meer in staat om aan onze betalingsverplichtingen zoals Huur, gas & licht, verzekeringen, ect etc. te voldoen!!!

Ik begrijp ook wel dat vele van onze klanten hier geen boodschap aan hebben!!! Na heel lang te hebben gezocht naar een eventuele oplossing, in de vorm van een geldschieter of commanditaire vennoot, is dit ons helaas niet gelukt.

Het kost ons dus ook heel veel moeite om te moeten constateren, dat nu het moment is aangebroken om de handdoek in de ring te gooien!!!

De toekomst is voor ons zeer onduidelijk!!! Vandaar ook deze late bekendmaking over de stand van zaken!! In onderling overleg met Politie Amsterdam-Amstelland is overeen gekomen: dat wij teruggave c.q. afhandeling van alle Reparatie- en Consignatie & Bewaarwapens van de firma Munts, door de Firma (wordt later bekend gemaakt) zullen laten afhandelen zodat onze klanten niet de dupe worden van deze affaire.

Data waarop dit alles zal worden afgehandeld worden nog bekendgemaakt op www.munts-sports-center.nl

Ikzelf kan alleen zeggen, ik heb alles gegeven wat binnen mijn vermogen lag, en meer, alles wat ik ooit heb verdiend/gespaard heb is in de zaak gestoken, bijna 10 jaar leef ik op bijstandsniveau, op alle mogelijke manieren getracht mijn klanten tevreden te stellen, iets wat mij toch door vele beloond werd met steun in de vorm van begrip en geduld!!!

Dit is het einde van de firma Munts!!!!

Ik wil bij deze de mensen bedanken, die mij door de jaren heen hebben gesteund, die toch het vertrouwen in mij hebben gehad!!

Life sucks,and than you die!!!

Dank aan alle die begrip/geduld hebben gehad!!!

Ton Verdoes

hannie

gelukkig in de pasteur srtaat.

wij kwamen in 1956 wonen in de pasteurstraat vlak achter Munts ,,keken zo in de tuin .
mijn man jaagde en kocht zijn eerste geweer bij hun ..een pracht ding .hij kwam dus regelmatig in de zaak ,aardige mensen
op een nacht werden we wakker geschreeuw in de tuin ,,Kees zat achter een inbreker aan
mijn man rende naar beneden naar het padje tussen de huizen ,of hij de boef zag ,niet gezien , dat gedoe hebben we ook meegemaakt die de vrouw maakte ,,het was een loeder
Wat het jagen betreft , de mannen die het toen deden waren natuur mensen .op een gegeven moment gingen er allerlei mannen ook jagen , ze konden nog geen eend van een haas onder scheiden ,,was weer wat anders voor ze .niet leuk . ze maakte daardoor de hetze tegen het jagen .en schoten maar raak.
weet ook nog dat er die overval was ,Kees was geraakt ,heel erg ze hebben de boef nooit gepakt en een keer werd hij weer overvallen en rende bij ons voor achter die vent aan mijn man naar beneden en niets te pakken gekregen .
Later is de familie verhuisd naar Zantvoord ,, we hebben ze een keer opgezocht ,w,oonde heel mooi .
wat was het toch een gezellige buurt , toen wij er kwamen wonen keek je achter op een paar grote huizen tegen over munts .en in de verte een heel oude hek van het aller eerste begin van Ajax ,en werd lanzamerhand vol gebouwd ,en dan al de goede winkels in de Hof laan het speel veldje ,waar we na schooltijd met onze kinderen gingen zitten ,,heerlijk .
alles gaat voorbij maar gelukkig hebben we nog de herinneringen ,,,groet van Hannie.

hans otto

Herkenbaar

Ik weet niet in welk jaar Munts is verhuisd naar de middenweg. In 1973 kwam ik weleens op het damrak na een verhaal over de schietsport van een collega. Ik werd daar meteen met open armen ontvangen en werd later lid van sv buitenveldert. Zoals omschreven leek het meer een mannenclub tussen al het wapenspeelgoed. Ik kon daar uren verblijven. Wat mij wel opviel was dat kees gemakkelijk een wapen uitleende om te proberen. Zijn vrouw was een stuk zakelijker en heb met haar nooit een goede relatie gehad ondanks de massa guldens die ik bracht. Op middenweg kon ik ook lang verblijven tot afgrijzen van mijn vrouw die in de auto bleef wachten. Ze hadden een wapen hersteller in dienst die barouch heette dacht ik. Voor niemand bang alleen voor de tandarts. Jan de vries heb ik kort meegemaakt is die later niet begonnen met artrade in Den Haag?

Erik

Prachtige wapenfilosofie

Iedere man heeft het instinct te willen schieten, dat zit er nu eenmaal in.
In iedere man.
Dat instinct om te schieten.
Dus weg met de taboes.
Geef gewoon elke man een vuurwapen.
Vrouwen niet natuurlijk, want die hebben dat instinct niet.
Maar wel elke man, want daar zijn we immers kerels voor!
Eh.....
Een moment, wat was dat ook weer voor een stukkie, waarop die meneer Eshuis reageerde?
Gut, wat een leuk plaatje zeg, helemaal bovenaan.
Een boekhouderstypje met een heus schietgeweer.
Ja, zelfs een met een telescoop erop, zodat ie vooral niet kan missen, want de natuur is er immers voor hem en niet andersom.
Ehhh.... wacht even...
De natuur is er voor ons mannen.
Ergens moet mij op school toch iets ontgaan zijn, want maken mensen ook geen deel uit van de natuur, of liggen God, Allah en Darwin daar nou nog steeds over in de clinch?
(Ja, voor alle zekerheid Allah er ook maar bijgezet, vanwege die vrouwen die niet mee mogen doen, begrijpt u? ....hoe bedoelt u; Urk...?)
Vuurwerkramp met kogelregen kon door de met stalen wapens bewapende brandweer die deze zojuist bij de wapenhandelaar hadden gejat niet voorkomen worden, luidt de korte en verbasterde versie van de krantenberichten rond voornoemd boekhouderstypje.
Nergens wordt zo fel gereageerd tegen jagen als in Nederland, schrijft gunslinger John er vermanend bij en terecht natuurlijk, want hij heeft groot gelijk; weg met die verouderde wet.
Lieve jongens en meisjes; kijken jullie nog even mee naar dat plaatje boven, want jullie moeten natuurlijk wél bij de les blijven!
Waar zie je hem nog vandaag de dag op straat, of in de tram, op school of op je werk; zo'n boekhouderstypje.
En dát poseert al met een karabijn met telescoopvizier.
Nee hoor, fantasie hebben jullie niet nodig lieve kindertjes, gewoon de overtreffende trap, weet je nog? Gewoon even kijken wie jullie zoal op straat, in de tram, op school of op je werk tegenkomen.
Dus kom op en geef iedere man in Nederland een vuurwapen, want dát ruimt lekker op!

john eshuis

wat een onzin, beledigend zelfs! Maar ja, het is uit 1968, zand erover...

Schieten is omgeven door allerlei taboes. Nergens wordt zo fel geageerd tegen jagen als in Nederland. En toch heeft iedere man het instinct om te willen schieten, dat zit er nu eenmaal in. De natuur is er voor ons en niet andersom en de jager is veelal een groter natuurliefhebber en zorgt beter voor die natuur en haar dieren dan anderen, aldus Kees Kersten.