Nu even toen…

Als student ben ik in het voorjaar van 1977 toevallig in de Transvaalbuurt komen wonen. Ik ben nooit meer vertrokken. Hoewel ik m’n werk elders in Amsterdam heb, binden cultuur en relaties me aan Oost. Ik kom bijvoorbeeld graag en vaak in het Pleintheater. En al twaalf jaar ben ik actief in BuurtToneelGroep Muiderpoort (BTGM). Door alles wat we in BTGM samen hebben gemaakt en beleefd, heb ik gelukkig veel vrienden in Oost. In 1991 meldde ik me aan bij de club en wilde me meteen weer afmelden toen ik hoorde dat BTGM altijd zelf z’n stukken schrijft. Dat leek me veel te hoog gegrepen voor amateurs uit Oost. Maar de regisseuse overtuigde me en ik deed toch maar mee. Binnen het jaar stond ik als louche wethouder op de planken in ‘Nu even niet!’, een aangrijpend en toch geestig stuk over solidariteit en harteloosheid in de buurt. Kennelijk was die rol me op het lijf geschreven…
Daarna kwam ‘Nu even toen…’ (1994-1995) in opdracht van het stadsdeel ter gelegenheid van tachtig jaar Oost. Het was een zeer geslaagd vierluik over vroeger, gebaseerd op de verhalen van de negentiende-eeuwse columnist Justus van Maurik (zijn bank staat in het Oosterpark) en onze eigen levens. Ik had in dat stuk rollen als Zeeuwse immigrant in Amsterdam, racistische kroegtijger, negentiende-eeuwse dominee en jonge vrijgezel. Lekker veel omkleden dus. Onze laatste producties gingen over De Nieuwe Ouderen ('Oud in Oost', 2002), terrorisme (‘Charlotte’), Amsterdamse bouwpolitiek ('De Zingende Zaag', 2003) en oorlog (‘Groene Stroom’, 2003). Momenteel werken we aan een openluchtvoorstelling rond het werk van de beroemde schrijver uit Watergraafsmeer, Nescio. We hopen in de zomer van 2004 die voorstelling in het Oosterpark te spelen. Daar staat immers het mooie beeldje van Nescio’s Titaantjes. Ik wil maar zeggen: er is veel cultuur in Oost! Misschien vooral met een kleine c, maar wel een beetje van onszelf.