Fotozaak Olsthoorn

Wijkgids Watergraafsmeer 1973

In Memoriam mevr. Olsthoorn

Beste Vincent,
Gecondoleerd met het overlijden van je oma, mevr. Th. Olsthoorn-Settels. Ik ben een tijdje terug bij haar op bezoek geweest vanwege een paar foto's. Ik vond het een leuk gesprek. We hebben het natuurlijk gehad over de fotozaak op de Transvaalkade waar ik zelf ook jaren klant ben geweest. En uiteraard heb ik haar man goed gekend.
Wij zijn blij dat het verhaal over de winkel op de site van het Geheugen van Oost staat en dat op die manier de naam Fotohandel en foto-atelier Olsthoorn niet verloren gaat.
Dat zij moge rusten in vrede.
Namens de redactie van het GvO,
Jo Haen

In memoriam

Na een lang en goed leven te hebben gehad is in november 2014 mijn oma Th. Olsthoorn-Settels op de hoge leeftijd van 97 jaar overleden. Ze is nu thuis bij haar man Jo. Olsthoorn

gezinsfotoos

(Toevoeging. Onbedoeld te snel verzonden.)

Mijnheer Olsthoorn heeft een aantal mooie gezinsfoto's gemaakt van ons gezin. Die hangen her en der aan muren of staan op schoorsteenmantels. Dat fotograferen gebeurde waarschijnlijk in de winkel, hij had er een studio voor, al sluit ik niet uit dat hij daarvoor ook wel eens bij ons thuis is geweest boven het postkantoor aan de Middenweg.
Maakte hij ook de klassefoto's op de Koningin Wilhelminaschool?

Adviezen

Mijnheer Olsthoorn gaf je altijd adviezen om die foto's nu echt eens te verbeteren. Toch ben ik geen fotograaf geworden; trouwens, daar hebben we nu bijna 17 miljoen van in Nederland. Ik ben wel geïnteresseerd naar foto's gaan kijken. Ik moet dan nog altijd even aan mijnheer Olsthoorn denken.
Zijn fotomapjes koester ik. Kleine fotootjes, later ook in kleur

fotozaak Olsthoorn

Mijn naam is Annie Glastra. Op 11juni 1955 trouwde ik met Johan hoeksema en hebben we de trouwfoto's bij Olsthoorn laten maken. Toen wij terug reden en ik achterom keek in de auto zag ik de auto van mijn vorige vriend achter ons rijden. Was even schrikken. Later hoorde ik van zijn broer dat hij alleen van mij kon houden. Wel triest voor hem maar ja ik koos voor een ander.Ik woonde op de Hogeweg 40. Groeten Annie Glastra

fotozaak Olsthoorn

Mijn broertje en ik moesten op de foto ik ( Annie Glastra1o jaar en mijn broertje Jan 5 jaar. De fotograaf had het moeilijk moest steeds overnieuw daar mijn broertje telkens zijn tong uitstak en hij thuis van mijn moeder op zijn kop kreeg. Daarna dorst ze niet meer naar olsthoorn en heeft ze nog eens een foto laten maken bij de Goede Middenweg en kreeg mijn broertje van tevoreneen wijsvinger van mijn moeder. Leuke herinneringen. Ik mail via de CP van mijn vriend Loek

Roel Pijbes

Mijn vader Halbe-Klaas Pijbes heeft heel wat rolletjes bij u laten ontwikkelen. Eerst van de Agfa-Click en later kocht hij een Ilford-Sportsmen omdat hij dan spelmomenten van mijn voetbalwedstrijden kon nemen.Ik ben momenteel bezig om al die doosjes met 36 opnamen te digitaliseren. Een heel leuke bezigheid.De kwaliteit is niet al te best meer maar regelmatig zit er toch nog wat moois bij.Ik zelf ben ook heel wat keren bij u in de winkel geweest.Eerst samen met mijn vader maar ook toen ik al wat ouder was en zelf fotografeerde.Hoop dat het nog goed met u gaat.Mijn vader is 15 jaar geleden overleden toem hij 83 jaar was.

Re: E.de Jonge

E.de Jonge, 19 sep 08, 22:21
M,Ik wil graag reageren op de artikelen
overde Fotozaak van de familie Olsthoorn,wij
,hetgezin de Jonge woonde op de
Transvaalkade 43Ik ben de jongste van de
kinderen(71)mijnzuster Gre de Jonge,heeft
bij U in de winkelgewerkt,zij is helaas
onlangs op 78 jarige leef-tijd
overleden.Jammer dat ik pas nu op dezeleuke
side ben gekomen,dat zou Gre
ver-schrikkelijk leuk hebben gevonden.Ik kan
me ook nog ene Frits van de Hurk
herinneren,want ik kwam ook graag even,als
klein broertje bijmijn grote zus in de
winkel.Ik hoop dat Mevr.Olsthoorn dit nog
kan lezen,en ze zich ,Gre kan herinneren,dat
zou heelleuk zijn.Al die andere namen van
winkeliersdie genoemd werden,kan ik me nog
zeer goedvoor de geest halen,wij hebben er
gewoont van1943-1966.Hopelijk krijg ik nog
een reactiedat mijn berichtje goed is
ontvangen.Hartelijke Groeten aan
Mevr.Olsthoorn.

Volgens mij ben jij Eef die een broer Ab heeft.Ik ben Hanny Wokke van de dierenwinkel naast jullie.Zou het leuk vinden een reactie te krijgen.E-mailadres hannyvermeer@gmail.com of a.vermeer@quicknet.nl

E.de Jonge

M,
Ik wil graag reageren op de artikelen over
de Fotozaak van de familie Olsthoorn,wij ,het
gezin de Jonge woonde op de Transvaalkade 43
Ik ben de jongste van de kinderen(71)mijn
zuster Gre de Jonge,heeft bij U in de winkel
gewerkt,zij is helaas onlangs op 78 jarige leef-
tijd overleden.Jammer dat ik pas nu op deze
leuke side ben gekomen,dat zou Gre ver-
schrikkelijk leuk hebben gevonden.Ik kan me ook nog ene Frits van de Hurk herinneren,want
ik kwam ook graag even,als klein broertje bij
mijn grote zus in de winkel.
Ik hoop dat Mevr.Olsthoorn dit nog kan lezen,
en ze zich ,Gre kan herinneren,dat zou heel
leuk zijn.Al die andere namen van winkeliers
die genoemd werden,kan ik me nog zeer goed
voor de geest halen,wij hebben er gewoont van
1943-1966.Hopelijk krijg ik nog een reactie
dat mijn berichtje goed is ontvangen.
Hartelijke Groeten aan Mevr.Olsthoorn.

hans eldermans

Uithoorn augustus 2008.
heeeel leuk, en hartelijke groeten aan mevr.
Olsthoorn-Settels, en Johan Olsthoorn.

Vincent Tuinder

Mevrouw Olsthoorn-Settels is mijn oma. Hoewel ze al behoorlijk wat jaren teltm leeft ze nog steeds in Amsterdam-Noord en is zelfs nog behoorlijk vitaal voor haar leeftijd. Mijn eerste levensjaar heb ik mijn ouders (die toen nog geen eigen woonruimte hadden) gewoond naast de winkel. Later kwam ik als kind met mijn broer en moeder vaak op zaterdag bij haar langs in de winkel, nadat we eerst zwemles hadden in het nabij gelegen sportfondsenbad. Ik vond het toen al een heerlijke winkel waar je het gevoel had dat de tijd een beetje stilstond door het wat ouderwetse, maar erg gezellige interieur.
Achter de winkel was de pasfotokamer en daarachter weer via een donkere gang de kamer waar de foto's werden afgedrukt. In een altijd met vaag geel licht gehulde kamer werkte mijn grootvader aan het afdrukken van de zwart-wit foto's, waarvan men mij vertelde dat hij wel 80 verschillende grijsgradaties kon onderscheiden. In het donkere water van de brommende spoeltank heb ik veel foto's een
voor een langs zien drijven terwijl ik mijn kopje thee met koek dronk bij de oliekachel.
Achterin was de knalgele keuken (werkelijk bijna alles was geel) waar mijn broertje en ik ons af en toe vermaakten met het in stukjes snijden van afgekeurde foto's. Onder de keuken was de ontwikkelkelder. Helemaal aan het eind was in een soort verlaagde uitbouw de fotodroogmachine geplaatst, daar mochten we als kind niet komen omdat de machine erg heet was.
Er was achter de winkel een tuin die we via de keuken met een trap naar beneden konden bereiken. Op mooie zomerse dagen zaten we daar een enkele keer wel eens in ons kleine opblaaszwembadje onbezorgd te spelen.
Mijn moeder zegt altijd dat er over de winkel een heel boek geschreven kan worden met dingen die zij daar heeft meegemaakt. O.a. over de kelder die werd uitgegraven en waarbij bijna iemand in een afgedekte put viel van een boerderij die daar vroeger had gestaan. Over de overvolle muntjesmeter voor de elektra die om de paar dagen geleegd moest worden door het energiebedrijf omdat de stoppen roodgloeiend stonden vanwege het energiegebruik van de droogmachines in de winkel. Klanten, die de pas gefotografeerde film uit het rolletje trokken en vervolgens aan mijn opa gingen vragen of hij iets kon zeggen of de foto's goed gelukt waren (de film was natuurlijk ter plekke spontaan overbelicht). Over de kleurrijke mensen die in de naaste omgeving woonden. Met name een verhaal staat me bij omdat ik er zelf later ook nog een rol in speelde.

Er schijnt schuin boven de winkel of in elk geval erg nabij een zeer kleurrijke man te hebben gewoond die zich altijd als "herder" ontfermde over allerlei meisjes die aan lager wal waren geraakt. Toen mijn grootouders met hun kinderen nog op de Transvaalkade woonden hadden ze regelmatig te maken met deze man
aangezien hij door het vele drinken en lawaai een grote overlast was en menigmaal een gevaar voor zichzelf en anderen. Een van de onschuldigere voorvallen was bijvoorbeeld dat hij zich in dronken toestand, slechts in ondergoed gestoken zichzelf op straat had buitengesloten van zijn woning en daar door zijn geschreeuw de buurt wakker hield. Mijn oma, goedaardig mens als ze is, was altijd weer in de buurt om de scherven van dat soort situaties op te ruimen. Mijn moeder was als kind altijd heel erg bang voor hem. Heel veel jaren later toen ik als kind een bezoek bracht aan mijn oma in de winkel mocht ik een keer haar (in de buurt goed bekende) rode Mini auto wassen. Met een slang vanuit de winkel was ik bezig de auto schoon te maken terwijl er buiten mijn gezichtsveld een heel oud mannetje met een stok langs kwam langs strompelen. Omdat hij de waterslang niet zag liggen struikelde hij erover en dreigde te pletter te vallen op de stoep. Mijn oma die net was komen kijken hoe het ging met het autowassen, zag het gebeuren, sprong erachter aan en kon de man nog net overeind houden. Vervolgens liep de man toen zonder enig woord weer verder en toen mijn oma later dit incident aan mijn moeder vertelde hoorde ik dat het om diezelfde man ging.
De reactie van mijn moeder: 'Eindelijk gerechtigheid'. Volgens haar had mijn oma hem gewoon op de stoep moeten laten vallen en van alles laten breken als vergelding voor de moeilijkheden en de angst die hij destijds had veroorzaakt. Wraak genomen door de volgende generatie dus. Mijn oma heeft me verteld, dat ondanks zijn ongezonde levenswandel, deze man toch nog meer dan 90 jaar is geworden.

Wat is er na het sluiten van de winkel gebeurt? De reactie van Frank Roos heeft een paar vragen opgeroepen. In de laatste jaren van de winkel waren mijn grootouders al zo oud dat het werk hun steeds meer moeite kostte. Met zijn tweeën hebben ze geprobeerd de winkel zo lang mogelijk open te houden, maar ook met een aantal inbraken
en daardoor steeds oplopende verzekeringskosten bleek de situatie niet langer houdbaar. Wat ik van die periode weet is dat veel spullen door een opkoper opgekocht zijn, andere spullen, met name fotografische artikelenm heeft mijn vader (zelf fotografica liefhebber) overgenomen en een klein deel is nog naar hun woning in Amsterdam-Noord gegaan. Zelf heb ik als kind een aantal keren met veel plezier de oude super-8 films van o.a. Castle Rock, Laurel en Hardy e.d. uit de voormalige uitleen bibliotheek bekeken. Met een grote doos vol met films keken we dan op zondag in de achterkamer van mijn grootouders in Amsterdam-Noord. Nadat mijn grootvader overleed, heeft mijn oma nog een tijd daar gewoond, tegenwoordig zit ze in een aanleunwoning in de buurt. Tijdens die laatste verhuizing is ook nog veel verkocht aan een opkoper, maar waarschijnlijk staan de films nu bij mijn oom. Veel andere fotografica, waarvan veel nog van de winkel (camera's, projectoren van de voormalige bibliotheek,
filmsnijders, flitsers e.d.) hebben nog vele jaren bij mijn vader gestaan in allerlei vitrines, kasten en dozen. Na zijn onverwachte overlijden hebben mijn broer en ik een selectie gemaakt uit de wel 15 dozen met fotografica materiaal die daar vandaan kwam waarvan ook nog een groot gedeelte van de winkel. Aangezien mijn broer en ik zelf niet zoveel ruimte hadden is het meeste verkocht aan de fotografica vereniging in Houten. Een aantal typische Olsthoorn zaken heb ik gelukkig wel bewaard. Fotomapjes, zoals op de foto te zien zijn heb ik natuurlijk ook, andere voorwerpen met het Olstoorn stempel heb ik ook nog. De zitkruk van de pasfotokamer wordt nog dagelijks gebruikt. Een grote verlichte "ILFORD" klok uit de etalage is naar een goede vriend gegaan die dit soort materiaal verzameld en er thans zijn huiskamer mee opsiert. Een tweetal filmprojectors heb ik bewaard om zelf oude films van mijn jeugd te kunnen draaien. Een paar oude (nog werkende) fotocamera's uit de jaren 50-60, samen met wat ander klein materiaal zijn gebleven.

Als een heel bijzondere tijd en plaats in mijn jeugd heb ik deze winkel beleefd en ik denk er af en toe nog wel eens aan terug als ik mijn eigen jeugdfoto's bekijk, uit de fotomapjes van J.G. Olsthoorn.

Caroline

Hoi allemaal, het is interessant om te lezen welke winkels er in de oorlogstijd waren in de TransvaalbuurtIk zou graag willen weten welke winkel(s) er was/waren op de hoek van de Hofmeyerstraat/President Steynstraat voor, tijdens en na de 2e wereldoorlog.U mag me ook mailen: ambau@wanadoo.nl

Frank Roos

Een heerlijke winkel was het, wat mij betreft. Evenals veel anderen heb ik nog enkele foto's en negatieven in de originele mapjes - al zou ik niet precies weten waar. Het mooist van Olsthoorn was voor mij de hoek, achter het gordijn, waar smalfilms stonden. Vaak heb ik daar Laurel en Hardy en tekenfilms gehuurd, ook al vond ik het tarief (een gulden?) voor mijn zakgeld erg hoog. Maar zoeken in de gestencilde catalogus was al een leuke bezigheid. Wat zou er met die bonte collectie gebeurd zijn?
Ik loop nog graag over de kade, die op het begin een apart, wisselvallig karakter heeft. Toch wist ik laatst niet meer waar Olsthoorn zat. Nu dus wel: op 5a.

Rijk Kouwenhoven

Ja, wie kende Olsthoorn niet. Mijn negatieven van de foto's uit Indie zitten nog steeds in die befaamde mapjes. Overigens mijn hartelijke groet aan Mevrouw Olsthoorn-Settels. Indertijd was Jo natuurlijk als voorloper al in het bezit van film-en fotoapparatuur en was het een feest als er eens op een zondagavond in de huiselijke kring van de Familie Settels allerlei films werden gedraaid. Dat is een van de goede herinneringen aan de onvolprezen Watergraafsmeer.

Jaap Polling

Mijn familie woonde van 1938 tot 1962 aan de Linnaeusparkweg. Achter ons huis was de fietsenstalling van Sterk met een ingang aan de Pythagorasstraat. Op een dag stond in in de fotozaak van Olsthoorn op mijn beurt te wachten toen een nieuwe klant binnenkwam. Ik groette de man die ik meende te herkennen: "Dag meneer Janse." " Kun je geen gewonere naam bedenken?", was het gemelijke antwoord. Later die dag kreeg ik mijn vriend Wouter aan de telefoon, en ik zei: "Ik zag vanmiddag jouw vader bij de fotograaf." "O ja? Dat kan niet." Kan dat niet? Wie was dat dan?Toen realiseerde ik me plotseling wie de man die ik zo vriendelijk gegroet had. Oh, jee, dat was Sterk, de fietsenmaker. "Oh, zei Wouter" " da's sterk..."

Henk Visser

Olsthoorn was een begrip op de Transvaalkade. Jarenlang liep ik dagelijks naar school langs Olsthoorn. De melkboer heette volgens mij Vedder ipv Vedden. De slager Westendorp stond in de buurt bekend als iemand die veel water door zijn vlees deed. Mooie lappen in de winkel, in de pan bleef er een klein stukkie over. Ook was er nog een fotograaf op de Transvaalkade. Dat was Valco Foto, Transvaalkade 15, telefoon 58766. Het rode mapje van Olsthoorn is een echt museumstuk. Lees ook mijn artikel "Zomer in Oost".

Hanny Strasser-Geers

Het is ontzettend leuk om al die verhalen over Amsterdam-Oost te lezen. Wij brachten ook vaak onze filmsolletjes bij Olsthoorn. Zelf woonden wij in de Paardekraalstraat bij het Pretoriusplein. Mijn ouders van 1938-1980. Zelf ben ik geboren in 1939 en laatst heb ik met mijn zusjes nog een nostalgische tocht door Oost gemaakt. De melkzaak van Vedder ken ik ook goed. Met Alie Vedder zat ik op padvinderij.

Piet van Wijk

Ik heb heel wat fotorolletjes laten ontwikkelen en afdrukken bij Olsthoorn!