Van elektrotechnicus tot fotolaborant
"Ik ben opgeleid als elektrotechnicus, maar mijn hart lag bij de fotografie. Na mijn diensttijd ben ik dan ook fotolaborant geworden bij een fotozaak van Foto Flex in De Pijp. Meneer Flex had in meerdere wijken een winkel. Mijn broer en ik stonden regelmatig voor zijn etalage in de Eerste Oosterparkstraat. Dat was kort na de oorlog toen een camera nog een rijk bezit was voor de gewone man. Die zaak was op nummer 140, aan de zuidzijde, vlak bij de hoek met de Iepenweg. Nooit gedacht dat ik vijftien jaar later filiaalhouder van die winkel zou zijn. Mijn baas had het hele pand gekocht en ik kon de bovenwoning huren; op de archieffoto derde pand vanaf de hoek..
Na de sloop naar de nieuwbouw
Na de sloop in de jaren tachtig ben ik schuin aan de overkant terecht gekomen in de
nieuwbouw. Volgens de ambtenaren werd onze straat na voltooiing van de nieuwbouw een super-A-locatie. Natuurlijk stegen de huren fors, maar dat zou door de stijgende omzet ruimschoots worden goedgemaakt.
de nieuwbouw van de fotozaak een mooie en ruime nieuwe winkel op nr. 121 een mooie en ruime nieuwe winkel op nr. 121
Foto: Ans van der Scheur Door: Ben Brugman
Er is nog steeds een stukje verloederde oudbouw iets verderop richting Wibautstraat. Ooit had AH daar grootse plannen, maar er waren onoverkomelijke problemen met het laden en lossen. Door gebrek aan onderhoud is dat stuk al dertig jaar een rotte kies in de straat.
Eén van de beste winkelstraten van Oost
Toen ik midden jaren zeventig de zaak kon overnemen was de Eerste Oosterparkstraat, het stuk van de Beukenweg tot de Wibautstraat, één van de beste winkelstraten van Oost; echt een A-locatie! Voor een flink deel was dat te danken aan de klanten die op weg naar het O.L.V.G. bij ons binnen kwamen. De hoofdingang van het ziekenhuis lag toen nog aan onze straat. Beroemd was de Banketzaak/tearoom van Opijnen op de hoek van de Eerste Oosterparkstraat en de Camperstraat. Er zaten ook een goudsmid, een Fordgarage, een ruim voorziene ijzerwinkel, boekhandel Vlaanderen, een aquariumzaak en wel drie slagers in de straat. Dameskledingzaak Wilra sprong er uit vanwege de 30 TL-lampen waarmee de zaak verlicht was. Op de hoek bij de Iepenweg zat Café De Grauwe Hengst. Er was een textielzaak waar mensen nog snel een pyjama of ondergoed kochten als iemand plotseling was opgenomen in het O.L.V.G. Gelijk met de verbouwing (1985 - 2000) van het ziekenhuis ging een groot deel van de winkels + woningen plat.
Door speculant neerwaartse spiraal in gang gezet
De nieuwe, overdekte winkelgalerij aan de oneven zijde was aanvankelijk eigendom van de AMRO. Zij lieten de ondernemers kiezen of ze wilden kopen, leasen of huren. Na tien jaar verkocht de bank het complex door aan een speculant. In mijn beleving is vanaf dat moment de neerwaartse spiraal in gang gezet. Door de veel te hoge huren haakten vertrouwde ondernemers de één na de ander af. Die panden bleven tijden leeg staan of er zaten wisselende eigenaren in die het ook niet redden.
Muurtjes als noodoplossing
Het toch al grauwe betonnen uiterlijk van de winkelgalerij werd verder verprutst door
halfhoge gebogen muurtjes rond de pilaren die de balkons van de bovengelegen verdiepingen ondersteunen. Deze pilaren bleken zo kwetsbaar dat een botsing met een dronken automobilist het neerstorten van de drie bovenliggende balkons tot gevolg kon hebben. Dus: noodoplossing de muurtjes. Verre van fraai en toegankelijk naar mijn mening.
Verbouwoperatie O.L.V.G.
Ik moet het O.L.V.G nageven dat zij de ingrijpende, langdurige ombouw van het kolossale stadsziekenhuis zó hebben geregisseerd dat die hele verbouwoperatie aan de buurt minimale overlast heeft bezorgd. Ook hebben ze in die jaren voor omwonenden en winkeliers menig feestje georganiseerd om de contacten goed te houden.
In 2009 werd ik 66 en ben ik gestopt met de zaak. Het was onmogelijk om nog een opvolger te vinden dus we hebben de zaak leeg verkocht. Toch denk ik met plezier terug aan de goede jaren in die fijne 'A-locatie'- Oosterparkstraat.
