Louis en Marie woonden tot in 1943 in ons huis op 1-hoog, het huis waar wij nu wonen. Het was voor ons een vreemde ervaring, toen de geschiedenis van ons huis, waar we al 25 jaar wonen, tot ons doordrong. Het huis, waar ooit Louis en Marie woonden. Ons huis was ooit hun huis. Het huis is in 1900 gebouwd. Er zijn dus vele bewoners komen wonen en weer vertrokken. Maar Louis en Marie vertrokken onder dwang. Ze hoopten er terug te kunnen keren. Ze hadden hun spullen bij vrienden in bewaring gegeven. Maar ze keerden niet terug. Op 4 juni 1943 werden ze in Sobibor vermoord.
Vanaf het moment dat we weten wat hen overkomen is, kijken we op 1 hoog anders uit het raam. Het zicht op het voetpad over de dijk, het kabbelende water van de Ringvaart en de prachtige rij huizen aan de Transvaalkade. Louis en Marie hebben van exact hetzelfde uitzicht genoten. Vrij naar Armando kun je die dijk, dat water en die huizen een schuldig stadslandschap noemen.
Marie was diamantsnijdster, Louis was advertentieverkoper voor het Wierings Weekblad. Maar ze waren vooral begaafde musici. Louis zong in het koor van de Groote Synagoge en hij dirigeerde verschillende koren. Hij richtte de kinderkoren De Meerzangers en Oud-Watergraafsmeer op. Marie zong als soliste. De krant schreef over een optreden: “De schoone vertolking van dezen begroetingszang, uitgevoerd door den heer en mevrouw L.Polak-Trompetter met hun welluidende, klankvolle stemmen ..…. maakte op alle aanwezigen en niet ’t minst op den Burgemeester een machtigen indruk”.
Wij vonden het altijd al bijzonder om in dit huis te wonen. De lotgevallen van Louis en Marie voegen voor ons een dimensie toe. Deze gewone, maar ook bijzondere Amsterdammers gingen ons voor als bewoners van dit huis. Met de Stolpersteine houden we de herinnering aan Louis en Marie levend.