Het is zondagochtend en ik zit bij de warme kachel naar buiten te kijken naar een op deze dag verlaten Pretoriusstraat. Buiten is het guur. Op mijn schoot ligt het boek 'Oost, literair centrum van Amsterdam'. In het verhaal van Gustav Peek treft mij op blz.12 de vraag: 'Wat doe je hier'?
Eigen Haard heeft tijdens renovaties hekken op de stoep geplaatst. Uit de smalle voetgangers-doorgang duikt een man op, gebogen hoofd met pet en daar overheen een keffiyeh, het Palestijnse hoofddeksel voor mannen. 'Wat doe je hier'? Mijn gedachten nemen vlucht naar iets en nergens. De man zal uit noodzaak een lange reis naar hier hebben gemaakt, weg van oorlog of dictatuur. Ja, door globalisering ondernemen allerlei mensen tegenwoordig ook grote reizen naar de andere kant van de wereld. Rijkeren maken verre toeristische tochten naar luxueuze vacantie-parken aan de cobalt blauwe zee.
Ja, ik neem een slokje koffie. Peinzend kijk ik naar buiten. Kan het wat minder? We zijn toch zo met de planeet bezig. Wíllen we onze levensstijl wel matigen? In mijn hoofd ontstaan allerlei gedachten-wolkjes. Minder grote auto's, minder verre reizen, minder te grote woningen* / minder elektriciteit, minder dingen weggooien in overvolle vuilnisbakken. Van de tekst op blz.13 over de Java-reis van de schrijver herinner ik: 'Vanuit de hoge terreinwagen zie ik langs de weg een houten hut met een fruituitstalling .... een oudere vrouw hurkt bij het fruit …. zij kijkt voor zich uit naar iets en nergens'. Wat een tegenstelling tussen het doen van deze Javaanse en mijn peinzend denken. Ook de man op straat betekent voor mij een tegenstelling. Peek schrijft op blz.14: 'Het begrip thuis dient verlangens naar geborgenheid en geluk te bevredigen'. Kent de man met de kefffiyeh dat?
info
- Symbool van de keffiyeh: geeft rijkdom weer, kleur geeft landstreek aan [wikipedia]
- 'Oost, literair centrum van Amsterdam' is te koop bij de Linnaeus Boekhandel
- * aedes.nl/nieuwbouw/veel-extra-woonruimten-mogelijk-door-beter-benutten-van-corporatiewoningen