Mijn vader is dit jaar 50 jaar geleden begraven. Moeder in 1987. De laatste jaren van hun leven hebben zij in de Pretoriusstraat gewoond. Franco overleed in 2007.
Ik ga geregeld naar het kerkhof, maar ik neem geen echte bloemen meer mee. De konijntjes vinden groen en bloem heerlijk smaken.
Vandaag ben ik op de Nieuwe Ooster. Een kerkhof bedroeft mij niet. De plaatst brengt me eerder rust. Bij de ingang rennen kinderen rond het ronde met bloembakken omgeven perk. Het grind knarst onder hun voeten. In de aula is geroezemoes. Mensen condoleren elkaar met het verlies van hun geliefde. Ik maak foto’s van bloemen en lenteknoppen. Wat een weelde zie ik. Een licht briesje voert de lente-geur met zich mee, je proeft het bijna.
Ik loop tussen de graven door en voel het drassige gras onder mijn voeten. Vele mensen hebben bloemen gebracht bij hun graven.
Als ik een omgevallen bloemenvaas recht zet, voelt mijn huid wat vochtig aan. Het heeft eerder die middag geregend. Maar nu schijnt er een wat bleek zonnetje. Een mooie dag in 2024 om foto’s te maken. Tevreden keer ik huiswaarts.
