De EBG kent een rijke geschiedenis: het is een Protestantse kerk, met wortels in Tsjechië en Hernhut, Duitsland. In 1735 ondernamen de Hernhutters een eerste zendingspoging in Suriname en vonden daar een rijke voedingsbodem.
In de tijd van de slavernij werden meer dan 200.000 mensen als slaaf naar Suriname vervoerd en op de Nederlandse plantages te werk gesteld. 140 jaar lang deden de Hernhutters hun zendingswerk op de plantages, onder de mensen die tot slaaf gemaakt waren. Dit vanuit de overtuiging, dat juist de onderdrukte mens moet worden bereikt. Nu, in 2023, wordt op 1 juli a.s. met Keti Koti herdacht en gevierd, dat 150 jaar geleden, in 1873, een einde kwam aan die lange tijd van slavernij en gedwongen contractarbeid.
Mavis vertelt me, dat de Koningskerk een open gemeente wil zijn voor alle geloofsgezindten.
Het geloof in Christus wordt gedeeld met anderen binnen en buiten de EBG. Dankzij de enorme inzet en het enthousiasme van veel mensen is de EBG in Nederland één van de oudste zendings-kerken. De zondagse diensten werden vroeger heel goed bezocht! Zeker voor de Corona ellende was dat weliswaar veel meer dan de laatste 2 jaar het geval is.
Mavis is gedoopt in Suriname. Op Palmzondag 9 april 1979 heeft zij in Amsterdam in de Immanuel Kerk haar geloofsbelijdenis afgelegd bij ds. A. Belz.
Oorspronkelijk kwam de EBG bijeen in een voormalig woonhuis op de Sarphatikade. Onze kerk in de jaren 1956 – 1967 adres Sarphatikade. Nu een hotel. Foto Mavis Penig 
In 1969 werd de Immanuelkerk van de Pinkstergemeente in de Kerkstraat 342-344 aangekocht, een wat verborgen kerkje, dat op een schuilkerk leek. De EBG groeide verder en al gauw werd deze kerk te klein. In 1994 is de Koningskerk, middenin de Watergraafsmeer, gekocht. Deze kerk was vroeger in het bezit van de Gereformeerde Kerk Watergraafsmeer. Na een ingrijpende verbouwing werd de kerk in september 1995 feestelijk geopend, met een dienst waarin o.a. de bekende predikant ds. R.F. Polanen voor ging. Helaas is ds. Polanen vlak voor zijn pensioen plotseling overleden, op 21 januari 2008. Er kan bijna gesproken worden van, ‘in het harnas’ overleden, omdat hij tijdens een uitvaartdienst onwel werd, maar deze dienst tot het einde voortzette. Daarna werd hij naar het ziekenhuis gebracht, waar hij 3 dagen later overleed. Deze gebeurtenis was een enorme schok voor zijn gezin en de grote bloeiende gemeente! De Immanuelkerk in de Kerkstraat ( Amsterdam –Centrum) 1967 – 1994. Foto; Mavis Penig 
Er wordt intensief gebruik gemaakt van de Koningskerk, zeker voor de EBG- activiteiten. Ook wordt het kerkcentrum verhuurd. Huurders zijn bijvoorbeeld een Eritrese gemeente (Kerk), het Interkerkelijk Koor Watergraafsmeer, de Gemeente Amsterdam ( verkiezingen) en het AMC/ VUMC. Bekend is de kerk ook van de uitvaart van Majoor Alida M. Bosshardt. Dit was een grote nationale gebeurtenis, die rechtstreeks op de tv werd uitgezonden. De Majoor is begraven op de Nieuwe Ooster, naast de andere Heilssoldaten.
Bijna 50 jaar vrijwilligerswerk in de kerk heeft Mavis er op zitten, nauwelijks voor te stellen!
Al 18 jaar houdt zij zich samen met een andere collega, die dit werk nu 12 jaar doet, bezig met de administratie, zeer secuur werk, en dat een paar dagen per week. Daarvoor verrichtte zij in de breedste zin van het woord o.a. diensten bij het buffet. Met 50 bijna jaar erop zitten is Mavis breed inzetbaar bij allerlei werkzaamheden / activiteiten in de gemeente of het kerkcentrum.
En Mavis is zeker niet de enige, die betrokken is. Er zijn in de kerk rond de 100 tot 150 vrijwilligers actief! De één intensiever dan de ander, sommigen ook een lange tijd en anderen wat korter. Koningskerk, gezien naar de altaartafel en het spreekgestoelte.
Collectie Stadsarchief Amsterdam
Op mijn vraag welke herinnering aan de gemeente Mavis het dierbaarst is, vertelt zij over de zogenaamde Moravian- reizen, waar veel gemeenteleden aan deelnemen.
Zo heeft Mavis deelgenomen aan de reizen naar o.a. Jordanië, Ghana, Turkije (3x), Rome, Zuid Afrika, en Israël, Hernnhut, Oostenrijk. Deze zeker educatieve reizen hadden ook als doel de onderlinge banden binnen de kerk en dus onder de gemeenteleden te verstevigen.
