In het begin was het pionieren: buiten leek het een grote zandbak, er waren nog geen trottoirs en wegen aangelegd en om boodschappen te doen was het ploeteren door het zand. Al gauw kwam het echtpaar van Minnen en familie Schotanus aan de overkant wonen. Hoe was het contact toen met de buren? Jo vertelt, dat “ er goed contact was, de voordeur werd niet plat gelopen en er was ook geen ruzie.” Heel nuchter: “je hebt elkaar toch nodig?!”
Gelukkig waren er wel al winkels in de Fahrenheitstraat, Reaumurstraat en de Von Guerickestraat. Jo noemt: “het postkantoor, een schoenenwinkel, groentewinkel, stomerij, bakker, 2 melkboeren en de manufacturenzaak van Tijsterman.”
Jo hoefde van haar echtgenoot niet te werken, daar heeft ze zich niet tegen verzet. Zij hield zich bezig met het huishouden, waar veel met de hand gedaan werd. “Wassen met Radion en Sunlightzeep én uitkoken. Er moesten 8 emmers heet water in de ton gedaan worden en er werd een wasbord en een wringer gebruikt. Spoelen met een dot blauwsel.” Jo weet het nog heel goed te vertellen. De was werd gedroogd in de tuin. Ook maakte Jo zelf haar kleding op de trapnaaimachine van Singer, die ze van haar moeder gekregen had.
In de weekenden stonden Jo en haar man vroeg op en verkenden de omgeving met lange wandelingen. In die 70 jaren heeft ze Amsteldorp ingrijpend zien veranderen: “Winkels verdwenen, er kwam hoogbouw aan de Omval en buren kwamen en gingen weer.” Al sprekende met mekaar komen er steeds meer herinneringen bij Jo boven en dat is fijn om te delen!
Haar hobby was echt tuinieren: de tuin heeft Jo indertijd helemaal ingericht met mooie struiken en planten, heel mooi! Ook heeft Jo altijd van huisdieren gehouden: ze vertelt, dat ze als peuter al in de hondenmand klom. Jo heeft tot hoge leeftijd auto gereden, waarmee zij de boodschappen deed. Ze was zeer zelfstandig!
Haar echtgenoot was allang overleden, toen ze eens hulp kreeg, bij het binnendragen van haar zware boodschappen. Ze bood deze man een kopje thee aan. Sindsdien is Manfred haar mantelzorger geworden en kon Jo nog langer zelfstandig wonen. Na de auto, kwam de scootmobiel, waarmee ze naar Frankendael reed om vrienden te ontmoeten. Totdat het wonen thuis echter niet meer lukte, ondanks alle hulp. Jo verblijft inmiddels in De Open Hof. Hoe goed de verzorging in de Open Hof ook is……”Er gaat niets boven een eigen huis in Amsteldorp. Onafhankelijkheid en vrijheid staan bovenaan!”
lees verder Altijd met mijn handen gewerkt
