Dat Betondorp beroemde bewoners zoals Reve, Cruijff en Fre Cohen heeft gehad, is overbekend. Maar ook als zogenaamd tuindorp is Betondorp beroemd. De kubus achtige woningen en de straatnamen die verwijzen naar dorpse zaken zoals, eg, zaaier, veeteelt, landbouw, oogst.
De kwaliteit is voor stedelijke begrippen bijzonder, ruim opgezet rond een centraal plein, de Brink. Veel groen, plantsoenen en hofjes. De Erfgoedvereniging Heemschut, een van de initiatiefnemers van de aanvraag beschermd stadsgezicht: “dit is landelijke een zeldzaam voorbeeld van een betonnen dorpje. Het is typisch een voorbeeld voor de jaren twintig van de vorige eeuw. Door de forse woningnood was snel bouwen nodig en nieuwe technieken werden geprobeerd. Beton hoorde daarbij”.
De bouw van “tuindorp” Betondorp, tussen 1923 en 1925, was samen met een wijk in Rotterdam, Bloemhof, bedoeld als experiment om de mogelijkheden van beton (goedkoop) in de volkshuisvesting te verkennen. Ook speelde mee dat er een tekort was aan geschoolde bouwvakkers en de prijzen van baksteen de pan uitrezen. Een gelijkenis met de huidige situatie, want ook toen een nijpend tekort aan goede en betaalbare woningen.
Helaas het materiaal vertoonde ook behoorlijke gebreken, het gebouw van de Openbare Leeszaal aan de Brink, van architect Dick Greiner (1891 – 1964) werd intensief gebruikt maar door bouwtechnische problemen dreigde sloop, de pleisterlaag lekte en de bewapening roestte. In 1968 werd het gebouw gesloten en raakte ernstig in verval, sloop dreigde. Het gevaar werd afgewend door plaatsing op de monumentenlijst. Dankzij de inzet van de actiegroep “Brink uit de stutten” is het pand gered, tegelijkertijd is in 1984 ook een noodzakelijke bestemming toegevoegd en is Betondorp een mooie voorziening rijker. Samen met het Verenigingsgebouw vervolmaakt dit de Brink nu als beschermd stadsgezicht. Iets om trots op te zijn.
