We voetbalden en speelden op het landje. Wij nodigden andere wijken uit en zo kwamen er een aantal jongens uit Betondorp. Die hadden een kleine jongen meegenomen. Wij waren al een stuk ouder en zij vroegen of hij ook mocht mee doen. Laat hem maar meedoen zeiden wa, wat kan hij voor kwaad tenslotte. Maar dat hebben wij geweten! Die jongen kon voetballen als geen ander en zijn naam... Johan Cruijff.
Later is het landje geëgaliseerd en zodoende kon buurtvereniging Reigersburg daar ook gebruik van maken. Elk jaar op Koninginnedag en op hartjesdag was er een geweldige fik. Toen het sporterrein tegenover de winkels gereed kwam, hield Reigersburg daar zijn buitenfeesten.
Na mijn schooltijd ging ik werken en was het over met spelen. Ook op Koninginnedag moest ik in de ochtend werken. En in de avonduren vrijwilligerswerk doen bij de vereniging en dan nog de nodige vergaderingen. Al met al was het een leuke tijd. Ik herinner mij nog een leuke voorval. Normaal deed ik de artiesten, maar iemand had een paar kennissen en die kwamen dus op een van de Sinterklaasfeesten, het was dus een oud echtpaar en dat waren de artiesten. Hij was goochelaar en zij trad op met o.a. honden. Die honden werden hongerig gehouden om een kunstjes te doen. Ik en de pianospeler zorgden dat er werd gezongen. Tijdens onze rust aten wij broodjes worst in dezelfde ruimte waar die honden zaten. Wel zaten zij in de doucheruimte, maar zij roken uiteraard die worst. Dus af en toe gooide wij een plakje onder de deur door. Toen ze moesten optreden, wilden ze niets meer doen. Die dame had een Duits accent en wij lagen krom van het lachen. Ook zijn goochelnummers waren achterhaald en de kinderen hadden alles door.
