Zoals heel veel mensen heb ik ook een heel gelukkige jeugd gehad. Samen met mijn ouders heb ik op een woonboot aan de Veelaan gewoond. Mijn vrienden en vriendinnen kwamen daar naar toe. Op weg naar school kwamen we elkaar tegen op de fiets en dan spraken we ergens af. Ik kreeg op een gegeven moment verkering met Ron, een jongen in de buurt. Wij verloofden ons en later zijn we getrouwd. Wij gingen wonen aan de Populierenweg. Daar speelden mijn dochters in de tuin van de buren. De buurvrouw zorgde dan voor drinken. Onze dochters zijn nu vierentwintig en twintig. De oudste woont niet meer in Amsterdam-Oost, heel jammer vind ik dat. De jongste woont in Oud-Zuid op kamers en wil graag terug naar Oost.
Toen wij kinderen kregen, ben ik gestopt met werken. Nu werk ik sinds elf jaar weer, in de Kastanjehof. Eerst als schoonmaakster, vervolgens als receptiemedewerker en nu in de horeca. Ik ben gewoon binnen gestapt en ben aangenomen. In het begin werkte ik drie ochtenden per week. Later toen mijn dochters groter waren, ging ik vijf ochtenden in de week werken.
Als onze dochters uit school kwamen was ik altijd thuis. Zij zaten, net als ik vroeger, op de St. Barbaraschool. Samen met andere moeders zorgde ik af en toe voor opvang van de kinderen die op school tussen de middag bleven eten. Samen lazen we voor, het was heel bijzonder. Ook ging ik door de week met mijn dochters en andere moeders naar Artis. Mijn dochters speelden veel op straat.
Ik wandelde vaak in de buurt. ’s Zomers naar Intratuin en naar Frankendaal. Sinds de verbouwing en de aanleg van waterpartijen is het park nog mooier geworden. ‘s Winters wandel ik over de Ringdijk of over de Dappermarkt. Ik lees veel en als ik ’s middags thuis kom, doe ik het huishouden. ’s Avonds zit ik op de bank, dan kijken we TV. Mijn dochters komen gelukkig geregeld op visite.
