Hans Brouwer
En nu het verhaal van onze emigratie:
Al heel vroeg wilden mijn ouders naar Noord Amerika emigreren. In 1950 waren ze al van plan naar Canada te gaan maar toen was ik onderweg.
Hetzelfde gebeurde in 1962 met mijn broer, geboren op 5 juni en de overtocht met de boot was van 27 juni tot 7 juli. Zo was hij maar 3 weken jong bij de bootreis naar Amerika (USA).
Pa zei vroeger: de reden waarom wij emigreerden was het slechte/natte Nederlands weer, maar dat was maar een verhaaltje. Hij wou een „betere toekomst“ voor zijn familie.
Het begon al toen onze overburen, een familie Wolf met Guus (een speelkameraadje van mij) in 1956 emigreerden. Zij bleven met elkaar in contact en zodoende werden daar plannen gesmeed van welke ik niks wist.
In het voorjaar van 1962 vertelde mijn ouders dat wij naar Amerika gingen met de boot en ik dacht :dat is vakantie naar Guus. Een vrij korte tijd voor dat wij vertrokken besefte ik dat het niet alleen vakantie maar voor goed was. De gevolgen daarvan kon ik natuurlijk niet vatten. Wat het betekent wortels los te trekken, vrienden te verlaten en naar een vreemd land te verhuizen.
Aan het afscheid heb ik geen herinneringen.
Als nieuwsgierig jochie dat ik ook al vroeger was, was het emigreren ook wel spannend, alles vreemd, alles nieuw en zodoende liet ik mij mee zeilen. En wat ook wel meehielp was dat wij eerst bij de familie Wolf woonde en zo van Guus ook mijn eerste Engels leerde. Wij deelden een zolderkamer wat erg spannend was.
In de zomervakantie moest ik naar school om Engels te leren zodat ik van de 5e klas in Nederland in de 6e klas in New Jersey over kon gaan zonder een jaar moeten te repeteren. Dit ging , ook omdat ik in rekenen en andere dingen geen grote moeite had om mee te komen.
Als vreemde is het op school niet altijd makkelijk; door rivaliteiten onder de jongens en kwam het dan ook soms tot een knokpartijtje, maar daar moest ik door. Er waren ook vriendjes in de klas die mij hielpen en met hun kwamen dan ook vriendschappen.
Over het emigreren heb ik in der tijd niet veel nagedacht, het nieuwe was veel te spannend. Later in mijn leven kwam de vraag naar boven, wat betekend eigenlijk „Heimat“ of „thuis“?
Na elf jaar USA kwam ik weer terug naar Nederland, heb mijn diensttijd gedaan en daarna met mijn Zwitserse vriendin naar Zwitserland geemigreerd. Zodoende is het begrip thuis erg lokaal geworden en zoiets als Heimat zoals vele mensen dat definiëren ken ik eigenlijk niet meer. Ik voel me in drie talen thuis (alhoewel ik géén van drieën perfect schrijven kan), maar zodra Ajax speelt weet ik waar m‘n hartje tikt. Er bestaat geen stuk land wat ik thuis noem. Thuis voelen doe ik waar mijn vrienden/vriendinnen zijn waar het gezellig is en of ik nou „Rösti en Fondue“ of broodje paling en een groene haring of nasi goreng, patat of BBQ eet maakt mij niks uit.
Het enigste wat ik zeggen kan, ik heb altijd nog een Nederlands paspoort en zie (nu en vroeger ook niet) geen reden een andere te krijgen. Er is altijd wel wat dat niet past, in ieder land ter wereld en zodoende blijf ik lekker Mokummer.
lees ook: Onze buurt
