Om de hoek de Sumatrastraat in herinner ik me een drogist/parfumerie, later zat hier de eerste wasserette, een herenkapper die het model "bloempot" hoog in het vaandel droeg, een chocolaterie, een delicatessenwinkel Scherpenisse en een ijswinkel, die ook Scherpenisse heette en op de hoek met de Riouwstraat een drogist. Aan de Riouwstraatkant stonden de drogisterijspullen en aan de kant van de Sumatrastraat was een afdeling huishoudelijk spul en speelgoed. Bij de drogist kon je een flesje laten vullen met eau de cologne maar ook werden daar petroleumkannen gevuld. Petroleum werd toen veel gebruikt voor de petroleumstellen waar mensen vlees of groente op lieten sudderen. Als kind had ik een vreselijke hekel aan petroleum halen. Je werd met een lege grijs gemarmerde 10 liter emaillen petroleumkan op weg gestuurd. Bij de drogist stond een groot metalen vat met een peilglas erop en met een hendel werd de petroleum opgepompt tot de gewenste hoeveelheid die via een kraantje in de petroleumkan werd gedaan.
10 Liter petroleum in zo’n kan is zwaar voor een kind. De kan was door zijn ronde vorm moeilijk te dragen en als hij er vol was klotste de petroleum erover heen over je benen. Ik denk niet dat ik tegenwoordig nog een kind met zo’n kan petroleum over straat zou sturen.
De drogist
Bij de drogist kon je flesjes en kannen laten vullen.

De Riouwstraat, gezien vanaf de Sumatrastraat in 1974.
(Foto: Gemeentearchief Amsterdam)
11901 keer bekeken
Bekijk meer afbeeldingen

Dit verhaal is afkomstig uit het boekje ‘Een lang dun worstje’ (Calbona Boekenproductie, www.calbona.nl, ISBN 90 71343) dat Yvonne Kruk schreef voor haar broer Cor, zus Greet, vriendin Lottie, kinderen en kleinkinderen. Het boekje beschrijft haar jeugd tijdens de vijftiger jaren in de Indische Buurt en is opgenomen in de collectie van het Amsterdams Historisch Museum.

Yvonne Kruk in 2006