Midden jaren ’80 speelde, op dinsdagavond, in de kantine van het Ajax stadion bridgeclub Ons Genoegen. Na het bridge was het prettig vertoeven aan de bar waar Dik (Dic? Dick?) prima muziek draaide van vrijwel uitsluitend zwarte dames.
Voorzitter van OG was Sip Vlieger, een iets oudere heer die moeiteloos de jongere en oudere leden aan elkaar plakte.
Op enig moment kwam Sip de club binnen lopen. Ik herinner me hem als bruin verbrand van een, zonder enige twijfel, zeer prettige vakantie. Maar vooral zijn sterk vermagerde uiterlijk viel op.
Alvleesklierkanker…
We hebben Sip nog opgezocht in het ziekenhuis, en dat was de laatste keer dat we hem zagen. Niet lang daarna zou Sip overlijden.
Ons Genoegen kreeg een nieuwe voorzitter in de persoon van Bart Schweizer. Bart woonde in Diemen en was daar huisarts. Ondanks dat Bart zijn stinkende best deed om de club overeind te houden, leek het een aantal jongere leden toch de hoogste tijd om een nieuwe club te starten.
Het idee was afkomstig van Ton de Boer. Ton had de ideeën (Robberbridge, Holland België, Hongarije reis, zeilkamp), maar andere mensen nodig om ze uit te voeren. Een plek waar de nieuwe club zou kunnen beginnen had hij al: East of Eden tegenover het Tropenmuseum.
Namen van het eerste uur die de club vorm gaven zijn Corrie Goes, Else Roetering, Puck ter Heege, Bert Bakker, Rick Schouw en ondergetekende.
De ruimte waar gebridged werd was in het begin niet top. Ik herinner me een hoop troep en spinrag. Later werd de ruimte keurig opgeruimd, kwam er een barretje en viel er prima te kaarten. Vrij lang nog zonder zaalhuur ook.
Bij de officiële openingsbijeenkomst was zelfs de voorzitter van de Nederlandse Bridge Bond aanwezig. Dat was de heer Mateman die mogelijk wel even vreemd heeft staan kijken. Een uitnodiging van zo’n stelletje ongeregeld?
En dan bij de openingstoespraak uitgelegd krijgen dat HIMBUV niet staat voor Hoeren In Mokum Bezorgen U Vertier, doch Heel Interessant Maar Bridget U Verder.
Inmiddels bestaat HIMBUV 30 jaar. Ach, time flies…
James Gerritsen