Die nacht droom ik van een reuzen-nietje dat mij vastklemt aan de aarde, nadat ik ben neergezegen op het stenen terras. Geklemd tussen de leuningen van de omgevallen stoel lijkt het mij een ogenblik dat ik mij niet kan bevrijden. Maar hulpvaardigen ontzetten mij uit de gevangen positie.
Corrie en ik zijn koffie gaan drinken bij Café Restaurant Polder. We genieten ook van een wortelgebakje. Het is deze 21 augustus 2018 heerlijk weer. Hans van Twist, mede-eigenaar van de monumentale Annahoeve komt een praatje maken. Hij is vol lof over mijn kleine camper. We spreken even over Wil Merkies. 'Ze heeft een prachtig leven gehad', zegt hij bewonderend. Hans is al maanden bezig om de oude boerderij en de omgeving mooier, eigentijdser te maken met 'behoud van oude charme'. Kortgeleden is het parkeerterrein vernieuwd. Er is een houten gebouw naast de Annahoeve neergezet. Maar ik veronderstel dat het terras nog niet helemaal is geëgaliseerd. Bij het weggaan glijdt de rechter poot, van mijn stoel met leuningen, in een holletje tussen de stenen. Ik zijg neer en .. word op geholpen. Alom consternatie op het volle terras.
Zorgzame Corrie vraagt meteen om een pleister want mijn beide ellebogen vertonen schaafwonden. Binnen bij de bar verzorgt een medewerker van Hans mijn ellebogen. Wel even schikken hoor. Maar alles komt goed bij een valpartij in Polder.
opmerking
een wandeling op sciencepark is leerzaam en gezellig
https://geheugenvanoost.amsterdam/page/56778/polder-hans-van-twist
