Bertus Striethouldt

Ja Nelly, op deze rubriek had ik nog steeds niet gereageerd, dus bij deze.
1944, schietende moffen op de hoek van de Soerabajastraat/Sumatrastraat waar de Centra winkel van Mul was, op de buurtgenoten die hollend een veilig heenkomen zochten. Ze hadden net weer een wagon op de Kruislaan met eten leeggeroofd. De bakkerskar die ons (moeder, mijn broertje Bob en ik) steeds vervoerde met als gangmaker mijn vader die gereld bij een bevriende boer in Diemen voedsel kon halen. Hartstikke koud, en geregeld de kleine kakschool in de Bataviastraat op slot daar er geen brandstof voor de kachel was. Heel vroeg naar het grote bed om elkaar maar warm te houden. Kommer en kwel allemaal.
Eindelijk, in mei '45 de vliegtuigen met Zweeds wittebrood en haring en chocoladerepen die aan een parachute naar beneden kwamen. Dat zie ik nu nog steeds op mijn netvlies staan toen ik boven op het dak in de Sumatrastraat 232 (het staat er nog steeds) met mijn vader stond te zwaaien naar die overvliegende Engelse Tommy's en vrachtvliegtuigen. Ja, al was ik maar en ventje van 5 jaar, dat vergeet je nooit.