Luca Praktijkschool, verhalen over immigratie
Ik ben Fatima, ik ben 15 jaar en ik kom uit Syria. Ik woon in Nederland. Het is oorlog in mijn land; zo veel mensen die elke dag overleden zijn. Ik mis mijn land omdat ik het allang niet gezien heb.
Gisteren wast echt erg omdat in mijn dorpje zijn veel mensen overleden. Door het gevaarlijke gas zijn er 200 kinderen dood. Door het gaas veel kinderen gaan niet naar school en die leren niet. Ze gaan niet naar school omdat het is echt gevaarlijk door de bommen die komen uit de lucht.
Ik ben boos en verdrietig en ik ben boos over de president want hij maakt de eigen mensen dood en ik heb veel mensen dood gezien die ik herken. Het eten is echt duur daar omdat het is weinig groente, weinig spullen van eten alles is niet meer.
De liefde is echt verandert voor de scholen voor de mensen voor de kinderen. Wat hebben wij gedaan? We hebben gezegd dat Syria vrij is. De ene groep zegt dat wij zijn goed en die ander groep zegt dat we ook zijn goed. Wie is goed? Hèhè wij weten niks van.
Waarom ben ik hier eigenlijk? Ik ben hier gekomen met die klein boot. Het is plastic boot wast echt erg moeilijk omdat we waren bijna gevallen in het water. Het is toch gevaarlijk maar we moeten goed leven zoeken en ik kwam naar hier met mijn gezin die zijn 8 personen.
Ik heb veel vrienden gevonden die zijn echt lief. Ik hoop dat mijn beste vriend snel zijn familie gaat vinden /MOU..../ hij is echt lief ik praat altijd met hem. Ik wil hem klein beetje vergeten. Ik hoop dat hij altijd goed is en niet zo weer denken.
Ik wil veel vertellen maar een andere keer. Dank u voor het lezen en ik hoop dat jullie het leuk vinden.