Wat leuk om dit te lezen! Wij hebben vanaf 1973 t/m 1989 in de Eerste Boerhaavestraat 17-huis gewoond, onder de familie Alberts. Ook wij kwamen altijd bij fam. Huizen. Verzamelden er 's morgens als de kinderen naar school gingen. En o, o wat een paniek als tante Jo de winkel nog niet open had. Dan ging er een bellen om te kijken wat er aan de hand was. Tevens stond ome Henk ook altijd voor iedereen klaar en hielp waar hij kon. Zelfs inbreken in mijn huis omdat ik de sleutel vergeten was. Met tante Jo heb ik nog een goed contact en zal haar hier zeker over vertellen. Zal ze heel leuk vinden. Het doet haar nog steeds pijn dat ze er weg is. Het afscheid kunnen we ons nog herrinneren - een muziek band die de straat in kwam en ome Henk die riep: "Wat een herrie!" Bleek het dus voor hem te zijn en was hij overdonderd. De kinderen van de buurt hadden allemaal een tekening of een brief gemaakt voor de familie van Huizen. Dan van hoort er toch echt bij.We hebben er leuk gewoond. Als het zomer was zaten de buren op hun pas schoongemaakte stoepen. Want de trappen werden altijd grondig geschrobd. Jammer dat ons huis gesloopt is en er nu koopwoningen komen. Na 15 jaar wel te verstaan, zijn ze nu dan weer begonnen met bouwen op onze plek. ook op nummer 15.Jammer dat niet waar is gemaakt dat men de kans zou krijgen om weer terug te keren in de oude buurt. Kopen is voor velen toch onmogelijk. Nu woon ik met veel plezier aan de Mauritskade, maar ik loop nog vaak door de Boerhaavestraat.