‘De koning te rijk’ aan de Zeeburgerkade

Flatsj, flatsj, platsj. Een hoofd komt boven water.
Daar zwemt iemand in de Entrepothaven, op een zomerse julidag in 2014.

Tien jaar geleden, toen ik hier voor het eerst kwam, had ik nog geen idee dat je hier kon zwemmen. Ik stond zo vroeg mogelijk op dit stukje oude Zeeburgerkade, met uitzicht op het water, met links pakhuis Zaterdag en rechts de oude douaneloodsen. Extra vroeg om het stadslawaai te vermijden. De eerste zonnestralen over de oude loodsmuur verwarmden mij. Over een uur zou de stad ontwaken. Dan zou het schip bij Albeton zijn lading lossen en zouden de eerste betonwagens weer gaan rijden. Ook de vuilverwerking op de Cruquiusweg zou op volle toeren draaien. Het gezoem van het verkeer op de A-10 zou toenemen en in de late ochtend zouden de kunstenaars in de loods er lustig op los boren en slijpen.

De loods waar ik stond is in juli 2009 gesloopt. Mussen, oude spoorrails en de oude douanesteiger moesten wijken. Hier komt een hoog gebouw, “Het Kopgebouw”, en een haven, “Port Entrepot”.

Op die zomerse dag zwom ik in de namiddag heerlijk vanaf de zwemsteiger aan de Borneokade.
Toen wist ik nog niet dat de jachthaven in aanbouw, in het najaar zóver zou reiken dat deze oversteek misschien de laatste zou zijn.
De verhuizing van de betoncentrale was een feit. Op 18 juli reden de laatste betonwagens uit.
Zou het nu stiller worden?

De 75 meter lange kademuur wordt op dit moment vernieuwd. Ook vóór het terras van “The Harbour Club”, die in mei 2012 in de oude loods van de wijnterminal kwam.

Ik merk het stadslawaai niet meer op. Ik hoor alleen de ruziënde ganzen, de kwetterende eenden, de krijsende meeuwen en reigers, en ik geniet.
Ik voel me de koning te rijk in dit stukje Amsterdam-Oost; Mijn Amsterdam.
=====================
Bronnen