Jo Haen - van Langen
Eind 1900 richtte Bouwmaatschappij Nassaukade zich tot B & W Amsterdam met het verzoek een wielerbaan te mogen oprichten op een terrein aan de Zeeburgerdijk naast Hotel en Café Zeeburg, ongeveer daar waar nu het Makassarplein is gelegen. Het gaat in feite om een verplaatsing van de in 1895 ter gelegenheid van de Tentoonstelling van 1895 gebouwde houten wielerbaan uit het Willemspark. B & W had geen bezwaar en zo werd begin 1901 toestemming tot aanleg gegeven. Alhoewel het wielerterrein wat afgelegen is, hopen de eigenaars door de komende aanleg van de electrische tram van voldoende bezoekers te worden voorzien.
In juli 1901 is de volledige verplaatsing, waarbij de baan op een gemetselde fundering werd gelegd, voltooid,. Op zondag 28 juli 1901 vond de eerste wielerwedstrijd plaats: een 50-kilometerrace met gangmaker en vele andere, kleine races. Deelnemer is onder andere Jaap Eden, die overigens niets wint.
Tijdelijke intrekking vergunning
Het ging niet al te voorspoedig met de wielerbaan, die vooral ver van de stad gelegen was. Wanneer tijdens wedstrijden in september 1901 zeer vele renners bij allerhande sprintjes en duwpartijen ten val kwamen, werd bovendien de publieke verontwaardiging gewekt en in diverse kranten opgeroepen niet langer dit soort bloederige wedstrijden te bezoeken: men kon beter naar het stierenvechten gaan. Maar na tijdelijke intrekking van de vergunning werd na een onderzoek naar de deugdelijkheid van de baan toch weer een vergunning afgegeven. In mei 1902 werd het wedstrijdseizoen weer geopend.
De winnaars werden omhangen met kransen
Op zondagmiddag vonden er wedstrijden plaats en na afloop reden bij belangrijke wedstrijden de winnaars, omhangen met kransen, in open rijtuigen over de Zeeburgerdijk. De wielerbaan was volledig van hout en dat leverde aardig wat problemen op. Regelmatig moesten timmerlieden aan de slag om losgereden planken weer vast te timmeren.
De baan werd niet alleen voor wielerwedstrijden gebruikt; ook vonden er regelmatig evenementen plaats. Zo traden er ‘bedoeïenen’ op die in prachtige capes en jassen, gewapend met lansen en karabijnen, elkaar op vurige paarden achtervolgden.
De wielerbaan lag in die tijd nog aan de grens van de bebouwing. Achter de baan lagen boerderijen, zoals de boerderij van Rootselaar, waar de paarden zich niet minder hoefden in te spannen.
Wielerbaan moet wijken voor huizenbouw
De woningbouw in de Indische Buurt maar ook de steeds geringer wordende belangstelling betekenden de ondergang van de wielerbaan. De laatste wedstrijd moest op de wielerbaan gehouden worden. In 1915 werd het houten complex, oud en vermolmd, afgebroken.
Bron: Geschiedenis van de Indische Buurt en Indische Buurt, van Seeburgh tot Zeeburg
----------------------------------------------
Klik rechts (icoontje) bovenaan op de foto en de foto wordt vergroot weergegeven.
