Langs de Omval en de Amstel

Verzamelpunt is de hal van het Amstel Station, gereedgekomen in 1939 en ontworpen door de architecten H.G.J. Schelling van de Nederlandse Spoorwegen en J. Leupen van de gemeente Amsterdam.
Iedereen die wel eens in het Amstel Station geweest is kent natuurlijk de grote wandschilderingen van Peter Alma. Jo wees ons op de achterkant van de schildering die naar de sporen leidt. Daar is een uit het Marnixbad overgebracht tegeltableau uit 1958, ook van Peter Alma te zien. Eigenlijk had ik het best wel eens gezien, maar nooit echt opgemerkt. Het hangt aan de schaduwzijde van de muur en wordt niet speciaal belicht. Jammer.

Van de indrukwekkende, mooie hal is niet veel meer over. De mooie loketten met, ik zal ze maar tassentafels noemen, van marmer en waarschijnlijk brons is niets meer te zien. Daarvoor in de plaats is een hoeveelheid winkeltjes gekomen waarvan ik mij bij de meeste afvraag wat ze in een stationshal komen doen. Tegen de onderkant van de muurschildering bij de trap die naar de tram leidt, is een kaartverkoop- en inlichtingenkantoor geplaatst, zo, dat een deel van de schildering niet meer zichtbaar is en het grote beeld van de naakte dame niet meer opvalt. De grandeur van de originele versie van de hal is wel teniet gedaan. Hij lijkt nu meer op een marktplein.

Door het station via de poortjes richting Omval. Links de Leeuwenburg, gebouwd voor de Postbank en nu onderdeel van de Hogeschool van Amsterdam. Langs het appartementen gebouw de Hoefsmidt van architect Cees Dam met daarvoor de watervlakte die aan de rechterkant op de foto zachtjes over de rand naar beneden stroomt.

Aan de Amstel wilde Jo ons nog het een en ander vertellen o.a. aan de hand van een oud krantenartikel het verhaal van de grote brand op 24 april 1936 in de Eerste Amsterdamsche Poetsdoekenfabriek, die helemaal uitbrandde.

De brug over naar de Korte Ouderkerkerdijk. Op één huis na is alle bebouwing daar weggehaald. Rafelrandje, na rafelrandje maar wel met bedrijven en bedrijfjes waar mensen hun brood verdienen en verdienden moeten in Amsterdam verdwijnen voor nieuw- en tevens hoogbouw. Alleen dat ene huis met dat merkwaardige mansarde dak staat er nog. Er zijn niet veel gebouwen in Amsterdam met zo’n dak. Is dat de reden dat het er nog staat? Hoe ik ook zoek, ik kan nergens het hoe en waarom vinden. Helaas is het huis op een situatietekening hoe het Amstelkwartier er waarschijnlijk in de toekomst uit gaat zien verdwenen. Dus op termijn toch ????

Wij lopen verder langs de villa waar wij na de wandeling koffie gaan drinken op het voormalige gasfabriekterrein. Recht tegenover de dubbele klapbrug staat de watertoren, een rijksmonument gebouwd in 1910-1911 naar ontwerp van J.L. Seeuwen.

Onder de Utrechtsebrug door komen wij in een bijna ongerept stukje Amsterdam: de Groene Zoom. Op het dak van een van de eerste woonboten is een oude Amerikaanse auto geparkeerd. In Amsterdam kun je allerlei verrassende dingen tegenkomen. Als je je ogen niet in je zak hebt zie je van alles.

Een klein stukje verderop is door het struikgewas de voorplecht van een goed in de verf zittende oude schuit te zien. Prachtig.

Na de gebouwen van de roeiverenigingen liggen in het groen verscholen diverse woonboten. De bewoners doen hun best deze groenstrook te bewaren die er als een echt bos uitziet. Gewoon de natuur zoals hij zichzelf creëert. Menigeen zal, als hij van dit stukje natuur foto’s ziet, niet kunnen geloven dat dit in Amsterdam écht bestaat. Ook de “schoonfamilie”van Jo is in dit gebied ruim vertegenwoordigd.

Wij komen vanzelf op de Jan Vroegopsingel terecht met aan de rechterkant Volkstuinencomplex Amstelglorie. Terug naar de brug over de Duivendrechtse Vaart, waar het zachtjes begint te regenen. Voordat dat serieus wordt zijn we aangeland op de Korte Ouderkerkerdijk bij ”tHuis aan de Amstel” de voormalige ingenieurswoning van de Zuidergasfabriek. Dat wordt dus geen terrasje. Gelukkig maar, want binnen is heel wat te zien en te fotograferen.
De ingenieurswoning is gebouwd in de periode 1907-1913, rijksmonument en eigendom van Stadsherstel. Het huis is prachtig gerenoveerd en vele originele details zijn bewaard gebleven.

“tHuis aan de Amstel” is een culinair en artistiek café. Er staan oude(re) gebruiksvoorwerpen en overal hangt kunst aan de muren en de plafonds. In de grote hal bij voorbeeld een lamp van oude fietsonderdelen. Op de zolder zie ik een buffelschedel helemaal uitgesneden met op het voorhoofd Ganesha de hindoestaanse god met het olifantenhoofd, de god van de kennis en de wijsheid.

Wij worden uitgenodigd overal te gaan kijken en de gedachte komt in mij op dat mijn vader die in de jaren ‘50-‘60 op de gasfabriek werkte als lasser- bankwerker, waarschijnlijk nooit in dit huis is geweest. Ik kan het hem helaas niet meer vertellen.In ‘tHuis aan de Amstel is de koffie goed en de boerenboterhammen zijn heerlijk. Een reden om een keer terug te gaan.

Jo, hoe kon je weer zo’n locatie bedenken. Iedere keer dat ik met je mee wandel
breng je me in een horeca gelegenheid waar ik nog nooit geweest ben.

-----------------------------------------

Voor nog meer foto's en een reactie van Jo Haen ga naar Ook deze verhalenwandeling was weer een groot succes