Mijn herinneringen komen uit het Betondorp van de jaren dertig van de vorige eeuw.
De woningbouwvereniging Eigen Haard had diverse activiteiten voor de kinderen. Daarvan was het bessenfeest er eentje. In de driehoek van de Gaffelstraat, Harkstraat, Ploegstraat en Egstraat was een binnentuin met bessenstruiken. Het bessenfeest was een evenement voor de kinderen dat plaats vond als de bessen rijp waren.
Alle kinderen waarvan de ouders in een huis van Eigen Haard woonden konden hieraan meedoen. In een optocht met de fanfare voorop werd er door het dorp gelopen en er werd een kind uitgekozen om de bessenkoningin te zijn. Degene die de eer ten deel viel werd in een draagstoel, die een beetje leek op een ouderwetse rieten strandstoel, in de optocht meegedragen. Helaas viel mij deze eer als klein meisje van vier of vijf jaar ook ten deel. Ik huilde de hele weg omdat ik het doodeng vond, was bang dat ze mij met stoel en al zouden laten vallen en had het gevoel of ik zeeziek werd.
De optocht stopte bij de bessentuin. De ingang was in de Gaffelstraat. Alle kinderen zaten in rijen op houten banken en kregen een amusementsvoorstelling. Clowns en een toespraakje etcetera. In de pauze kregen we van die mooie langwerpige kartonnen bakjes met een gegolfde rand boordevol bessen, rijkelijk met suiker bestrooid. Je ristte de bessen met je tanden van de steeltjes.
De kinderen die in huizen van de woningbouwvereniging De Algemene woonden waren heel jaloers op ons.
Het gekke is dat in mijn gedachten het altijd prachtig weer was met het bessenfeest.