Doordat mijn moeder slecht met mij omging, werd ik naar verschillende tehuizen gestuurd. Op een gegeven moment, ben ik daar weggelopen en naar Amsterdam vertrokken. Ik heb een aantal woningen gekraakt, zoals op het Dapperplein, in de van Swindendwarsstraat en de Wijttenbachstraat. Toen ik uiteindelijk uit mijn woning werd gezet, moest ik een plek op straat zoeken.
Ik sliep regelmatig op een bank op het Muiderpoortstation. Op een keer stopte er precies voor mijn bank een trein en de machinist deelde een broodje uit eigen trommel met mij. Andere treinmachinisten toeterden, als ze voorbij kwamen. Om wat geld te verdienen, verkocht ik verschillende kranten: de Daklozenkrant,de Metro, de Spits, de Dag en de Pers.
12 Jaar heb ik kranten verkocht in de van Swindenstraat,Celebesstraat en de Molukkenstraat. Van het geld dat ik verdiende, kocht ik dope en drank. Ik dronk een hele tray bier per dag, wat gelijk staat aan 6 flessen wijn. Uiteindelijk ging ik, meer dood dan levend, de kliniek in, om af te kicken. Ik bracht 1 jaar in de kliniek door.
Een maatschappelijk werkster heeft mij aan mijn huidige woning in de Veeteeltstraat geholpen. Daar woon ik inmiddels vier en een half jaar, samen met mijn 2 Jack Russel honden, die ik al 6 jaar heb. Verder heb ik vast gezeten in heel Nederland, in Haarlem, Arnhem, Vught en den Bosch.
Ik wil met nadruk de jeugd waarschuwen voor de verleidingen en het afglijden naar een leven, zoals ik geleefd heb. Ik geef nu voorlichting als ervaringsdeskundige en een rondleiding over de Zeedijk en vertel over de situatie daar in de 80-er jaren met de drugsoverlast. Ik ben tevreden over mijn 25 jaar op straat. Het was goed, zoals het was.
Mijn slaapzak van toen heb ik nog steeds, mocht het weer eens nodig zijn.