In 1967 was de Surinaamse Inez Emanuels koud in Nederland aangekomen of ze kreeg het er warm van: korfbal was dé sport in de Indische Buurt. Dat deed je natuurlijk bij Archipel. Zoonlief Stuart was een keertje meegenomen door zijn vriendje Andre naar het veld aan de Makassarstraat. "Zo rolde hij erin," zegt Inez met veel gevoel voor beeldspraak. Niet veel later gooiden broer Steve en zus Jenny er ook graag een balletje op. Hun vader vond het maar een 'meidensport'. Hun moeder niet. Die vond het oer-oude, oer-Hollandse spel ook zeer geschikt voor (haar) jongens. En voor zichzelf. Maar dan als mentor. Inez: "Ik begeleidde ze niet alleen, ik trainde ze zelfs." Zelf nam ze de iets minder balvaardigen onder haar hoede. Inez liet ze niet voor paal staan, maar stuwde ze op tot het hoogst bereikbare. "Die kneusjes zijn bij mij vaak kampioen geworden."
Wat was het geheim van Inez trainerschap? Een mysterieuze mix van Hollandse doortastendheid en Surinaamse speelsheid. "Zelf heb ik nooit korfbal gespeeld. Wel een beetje geravot. D'r ging veel tijd mee heen. Ik was bijna drie avonden in de week en zondags met dat korfballen in de weer. Je moet toch wat doen? Toch?!"
Zoon Stuart korfbalt nog steeds, bij Swift. Archipel is van de Indische Buurt naar Noord verhuisd. Dus moest Inez naar andere goede-doelenwerkzaamheden zoeken. Die heeft ze gevonden als lees-oma op de Valentijnschool. De stap is niet zo groot als hij lijkt. Per slot van rekening is korfbal uitgevonden in 1902 door ene Nico Broekhuysen. En wat was de goede man? Juist: schoolmeester.
Kneusjeskampioenen bij Archipel
Zelf heb ik nooit korfbal gespeeld. Wel een beetje geravot.
Groepsfoto van Archipel 1962 opgestuurd door Karla de Rooij (midden 'met dat bos haar', links naast de heren). Zij heeft kort bij Archipel gekorfbald en vertelt daarover: "Ik woonde op nummer 54 in de hoek van de Makassarstraat en mijn broers, die ouder waren dan ik en ras voetballers, vonden dat korfballen van mij verschrikkelijk stom. Als ik een wedstrijd thuis speelde, dan hingen zij uit het zolderraam met een toeter naar mij te schreeuwen wat ik moest doen: "onder de paal Karla" en "aanvallen!" Vreselijk, ik schaamde me dood voor ze. Ik weet niet of iemand dat ooit gemerkt heeft, maar voor mij was het plezier er snel af."
5490 keer bekeken