Ajax en de band met de Watergraafsmeer (67)

Voetbal en stadswijken: een verbroken relatie

6 oktober 2013

Auteur: Kees Rotgans, Roland de Weert, Gerhard Broers

31 december 1949 - 31 december 1979 Watergraafsmeer, de Meer, Ajaxstadion

Corn.Drebbelstraat 31 waar Nel Koolwijk op de 2e etage woonde. .<br />Foto; Jo Haen © — Corn.Drebbelstraat 31 waar Nel Koolwijk op de 2e etage woonde. .
Foto; Jo Haen ©

Alle rechten voorbehouden

Titel van een onderzoek aan de Vrije Universiteit door Kees Rotgans, Roland de Weert en Gerhard Broers tijdens het werkcollege sportgeschiedenis door Prof. Dr. Th. Steven.
De periode omvat de jaren ’50 tot ’80.
Het onderzoek bestaat uit 3 delen: de Watergraafsmeer, AJAX en interviews met AJAX-fans.

Met dank aan Gerhard Broers voor het beschikbaar stellen van het resultaat van dit onderzoek.

Interviews met supporters.

Nr. 09 - Interview met Nel Koolwijk

Nel Koolwijk is geboren in Amsterdam op 11-11-1927 - († 2013). Haar jeugd bracht zij door in Bergen op Zoom. Na de oorlog kwam zij terug in Amsterdam en trouwde zij met Arie die werkzaam was bij de Amstelbrouwerij. Zelf was Nel naast huisvrouw werkzaam in een bakkerswinkel en deed zij naaiwerk. Zij woonde sinds 1966 in de Watergraafsmeer in de Cornelis Drebbelstraat.

Over haar eerste jaren:
"Het was hier fantastisch. De Watergraafsmeer was zo gewild, daar kwam je niet in! Arie stuurde een brief naar de koningin omdat we na ons huwelijk al 12 jaar op een zolderkamertje woonden in de Sumatrastraat in Oost. Daarvoor woonden we 4 jaar in bij een zeemansvrouw voor 30 gulden in de maand. Toen ik het huis in de Watergraafsmeer kreeg was ik bijna 40".

Nel had in tegenstelling tot haar man niet veel met AJAX of met voetbal in het algemeen.
"Pronk had een sportzaak op de Middenweg. Ik kwam daar nooit. Arie kocht zijn kaarten voor AJAX altijd bij een sigarenwinkel in de Sumatrastraat en later op de Middenweg waar nu de Chinees zit . Arie ging altijd met drie vier vrienden naar de wedstrijden".

Over het sociale leven rond een thuiswedstrijd in de Meer in de jaren ‘60 vertelt zij:
"De Middenweg zag zwart van de mensen. Bussen en trams zaten vol. De meeste mensen liepen naar het stadion. Ze kwamen overal vandaan. Vanuit onze buurt gingen ze lopen.’s Middags begonnen ze om 14.00 uur. Daarna kwam het hele zooitje terug. Dan gingen we met z’n allen naar café ‘De Meerhoek’ op de hoek van de Middenweg en de Zacharias Jansestraat. Wij zaten daar ’s middags een borreltje te drinken. Er was een pianist en je kon er een Hollandse pot eten. Veel mensen gingen na de wedstrijd naar café Frankendael. Wij gingen meestal naar ‘De Meerhoek’.

"In de Watergraafsmeer woonde niet het armere volk. Met andere wijken in de buurt had ik geen contact. Ik liep wel eens door Betondorp maar ik kende er niemand. De Linnaeushof, daar kwam ik nog wel eens als ik naar de kerk ging. Ik was katholiek en Arie was niet gelovig. Daarom mocht hij niet bij mijn familie thuiskomen."

Winkels en buurt:
"De Gruyter zat op de hoek Hogeweg/Middenweg. Je had hier alle winkels. Het was het einde!’

"We kwamen niet veel bij elkaar over de vloer maar het was erg gezellig in die tijd. (jaren ’60). We gingen goed met elkaar om. Voetbal was meestal een mannenaangelegenheid. Ik ben een keer met Arie gaan kijken. Er kwamen wel vrouwen maar niet veel dus. Net als nu eigenlijk."

••••••••••••••••••••••••••••••••••