schaatsen

Ik heb als kind heel veel geschaatst op de Jaap Edenbaan. En soms mocht ik s avonds wat ik heel gezellig vond want dan waren er lampjes aan. En muziek. Dus dat was zwieren en zwaaien. Heen ging ik altijd lopend vanaf de Fahrenheitstraat en terug mocht ik met de bus want dan voelde je benen zo "raar" omdat je zo lang op de schaats had gestaan. En ineens was het afgelopen met het schaatsen. Ik vond er ineens niks maar aan. Nu schaats ik nooit meer tot een paar jaar geleden er natuurijs was. En het gekke is dat je het nooit verleerd. Alleen wat onzeker want je wilt niet vallen. Zelfs pootje over ging maar wel heel voorzichtig.