De morgenster

Ik was een morgenster. Enkele jaren geleden was mijn huis zo vol dat ik als een slang naar binnen moest kruipen over de bergen draden, oude radio's, tv's, computers, video's, enzovoort. Ik heb mijn huis ontruimd, omdat er klachten van de buren waren. Er kwam ontzettend veel rommel uit. Alles werd in twee containers gegooid. Na drie dagen fulltime werken door drie mannen was alles weg. Ik was er niet rouwig om. Ik dacht: "hetzelfde zou mij ook gebeuren als ik naar een bejaardenhuis zou moeten, omdat iemand die daar woont maar één kamer krijgt en dus niet veel spullen mee kan nemen." Het enige wat ik miste, was mijn blokfluit. Daar had ik van kinds af aan op gespeeld. Als ik blij of verdrietig was, pakte ik mijn blokfluit om mijn gevoelens in klanken om te zetten. Na de ontruiming begon ik een nieuw leven. Eindelijk kon ik mijn vrienden, vriendinnen en kennissen thuis uitnodigen. Door mijn rommel was mijn huwelijk toentertijd kapot gegaan en daarom leef ik nog steeds alleen. Maar ik hoop nog eens met een leuke vrouw samen te wonen. Een morgenster is iemand die 's morgens vroeg alle buitengezette vuilnis langsgaat om te kijken of er voor hem of haar nog iets bruikbaars tussenzit. Ik zal nooit meer een morgenster zijn!