De leraar Nederlands

Ik gaf vier jaar lang Nederlandse les aan een groep Arabische mensen uit de Transvaalbuurt. Ik zag veel jongeren die ik persoonlijk kende afglijden omdat ze tussen twee culturen opgroeiden. Ik vond dat erg. Daarna zag ik bij het wijkopbouworgaan een advertentie hangen waarin iemand gezocht werd om Nederlandse les te geven aan een groep Marokkanen. Ik heb mij meteen aangemeld. Ik had geen ervaring en geen opleiding, maar toch begon ik met de lessen. Twee avonden per week gaf ik Nederlands aan twaalf Marokkanen, ongeveer zes uur per week. Ik ontmoette ook Els die mij aanwijzingen gaf en mij wees op de tweejarige opleiding voor leraar aan de Hogeschool van Amsterdam. Van 1990 tot 1992 volgde ik die opleiding. De lessen die ik gaf, waren informeel en gezellig. Zij leerden niet alleen van mij, ik leerde ook van hen, omdat de leerlingen mij vertelden over hun cultuur. Ik werkte met een heterogene groep mannen van 20 tot 50 jaar. Sommigen waren nog nooit naar school geweest en waren analfabeet, anderen hadden een opleiding op HBO-niveau. De lessen vielen eerst onder het wijkopbouworgaan op de hoek van het Krugerplein en de Majubastraat. Na twee jaar werd er een eigen stichting opgericht, ‘El Itihaad Chora’. Naast vier Marokkanen werd ik één van de bestuursleden van die stichting. Er kwam toen veel werk op mijn schouders te rusten, omdat de anderen geen bestuurlijke ervaring hadden. Na enige tijd kwam er een nieuw bestuur en werd het aantal activiteiten uitgebreid. Zo kwamen er lessen voor vrouwen en Arabische en Koranlessen voor kinderen. Ook kwam er een spreekuur voor mensen die ergens een probleem mee hadden. In 1994 ben ik gestopt met dit vrijwilligerswerk. Ik wilde een betaalde baan hebben en die heb ik gekregen.