Spiksplinternieuwe wijk

Verteller: Ben Fano
Auteur: Ben Fano
1 Fan
26 Reacties
Stieltjesstraat, Jeruzalem / Tuindorp Frankendael

Je hoort vaak dat mensen over hun buurtje zeggen dat het net een dorp is, welnu dat was Jeruzalem zeer zeker.

De Stieltjesstraat in 1967.

De Stieltjesstraat in 1967.

Alle rechten voorbehouden

Toen wij in de Stieltjesstraat kwamen wonen, was het een spiksplinternieuwe wijk. Het was in het begin pionieren, maar de saamhorigheid was groot, zeker zo net na de oorlog. Ik heb in die straat een ontzettend fijn jeugd gehad, ondanks het feit dat mijn moeder op mijn zevende jaar overleed en ik alleen met mijn vader achterbleef. De 'buurt' heeft mij geweldig opgevangen en ik had dan ook heel veel 'moeders'. Je hoort vaak dat mensen over hun buurtje zeggen dat het net een dorp is, welnu dat was Jeruzalem zeer zeker. Er was ook een buurtvereniging, Reigersburg, opgericht in, als ik mij niet vergis, 1953. Die organiseerde ook van alles en bijna iedereen deed mee. De koninginnedag-viering, tjonge jonge wat een feest was dat! Een optocht met versierde fietsen, ballonnen oplaten (die werden altijd opgeblazen met gas door de vader van Hannie die bij de brandweer was), de hele dag spelletjes en kraampjes met van alles en nog. Wat ook gevierd werd was Hartjesdag, met een muziektent, dansen en kraampjes eromheen en 's avonds laat het grote vreugdevuur. Tegenwoordig weet niemand meer wat Hartjesdag eigenlijk is (was). Helaas staat geheel Jeruzalem op de nominatie gesloopt te worden en dat stemt mij zeer verdrietig, maar ik begrijp het wel. Uiteindelijk waren deze zogenoemde Duplexwoningen voor ongeveer 10 jaar gebouwd om de ergste woningnood te lenigen en nu zijn we alweer 52 jaar verder.

Alle rechten voorbehouden

8612 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Jeruzalem was een spiksplinternieuwe buurt, gebouwd om 10 jaar mee te gaan. Toen deze foto in 1967 van de Korteweghof werd genomen, waren die 10 jaar al verstreken.

Jeruzalem was een spiksplinternieuwe buurt, gebouwd om 10 jaar mee te gaan. Toen deze foto in 1967 van de Korteweghof werd genomen, waren die 10 jaar al verstreken.

Alle rechten voorbehouden
Achterzijde Oudemanshof aan de Kruislaan.<br />Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam

Achterzijde Oudemanshof aan de Kruislaan.
Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

26 reacties

Voeg je reactie toe
Visitor

Sarina ter Veer

Ik heb 19 jaar in de Ritzema Bosstraat gewoond, op 30-huis. Mijn vader is heel lang penningmeester van Reigersburg geweest en zat in het bestuur met o.a. Jaap Beekman. Aan deze Ome Jaap, die in de Eisingastraat woonde, heb ik warme herinneringen. Koninginnedag was prachtig met al die optochten. Later, toen Reigersburg een eigen clubhuis kreeg, werden hier ook dansavonden voor de jeugd gegeven. Het kranten ophalen in het oude 'clubhuisje' naast Zaagsma, het schildertje kan ik me ook nog goed herinneren, als kind vond ik het reuze spannend. Ik heb ook 6 jaar op de Pieter Zeemanschool gezeten, midden in Jeruzalem, met als hoofd dhr. Borstel. En op het noodkleuterschooltje aan de Stieltjesstraat, waarvan mij pas verteld werd dat dit schooltje de Merel heette. Ooit in een strenge winter hadden ze het 'landje' onder water laten lopen en konden we daar schaatsen. Veel mensen kwamen elkaar tegen bij sigarenboer Leijdel. Het was een zalige buurt om te spelen, toen leken de Kruislaan en de Maxwellstraat hele drukke, grote wegen. Nu zijn ze natuurlijk nog druk, maar niet meer zo breed. Ook was er de indrukwekkende optocht op 4 mei wanneer militairen met rouwbanden naar de Oosterbegraafplaats liepen om kransen bij het monument te leggen. De melkboer,Wout en de zelfbedieningszaak van Koot, de visman de textielzaak, allemaal zaten ze op het Robert Kochplantsoen. Er waren veel buurtwinkeltjes. Ik schrok toen ik las dat Jeruzalem gesloopt gaat worden. Het zal toch niet waar zijn? Zo'n karakteristiek stukje Amsterdam!

Visitor

Annalies Heijen

Ik ben in 1949 komen wonen op het van Hoflaan 16. Wij bewoonden het laatste oude huis. In het bestemmingsplan stond dat er nieuwe woningen zouden komen. Mijn vader was schoenmaker en op het Linaeushof, waar wij eerst woonden, kon mijn vader zijn brood niet meer verdienen, er was geen loop en hij gokte op de nieuwbouw met jonge gezinnen. Ik weet nog heel goed dat de buurt gebouwd werd en als jong meisje, ik was toen 7 jaar, heb ik er altijd fijn gewoond. Ik heb er heerlijk buiten kunnen spelen. Kortom ik heb er een fijne jeugd gehad. Vaak kom ik nog in deze buurt, ik heb er fijne herinneringen liggen.

Visitor

Rein van der Woude (1936-)

Hartjesdag: Mijn vader was in de crisistijd naar Den Haag 'geëmigreerd', met achterlating van ettelijke familieleden die nog regelmatig werden bezocht. Vanwege de logeerpartijen die jaarlijks wel 10 weken duurden, voel ik me nog altijd een halve Amsterdammer. Mijn liefste logeeradres was dat van tante Grietje en oom Henk, die in de Wagenaarstraat, hoek Dapperstraat, woonden. Ze waren geen echte familie. Grietje had mijn moeder leren kennen in de Verkadefabriek in Zaandam. Zij waren meisje van Verkade geweest. Twee keer heb ik in de Zomervakantie Hartjesdag meegemaakt. De datum was 5 augustus of daaromtrent. De bedoeling van het feest, zoals ik het beleefde, was: fikkie steken en de politie pesten. Overdag hielden de agenten de boel wel een beetje in de hand, maar 's avonds als alle grote jongens terug waren van hun werk dan begon het menens te worden. Vanuit het schuifraam op de vierde verdieping hadden tante, 'neefje Henkie' en ik een prima uitzicht. Midden op de straat werd een groot vuur gestookt. De politie gebood deze activiteit, zonder resultaat. Tijdelijk trokken ze zich terug voor beraad. Nu was de stemming er echt in. Uit belendende zolderramen werd nu hout, stoelen, kastjes en zelfs een hele crapaud naar beneden gesmeten of geduwd. Het vuur laaide meters hoog op en de brandweer arriveerde, gevolgd door 'DE BEREDEN POLITIE'. Dat was nog eens spannend. De 'raddraaiers' vluchtten in de openstaande trapgaten en de ruiters te paard achtervolgden ze tot in de trappen. Het werd nu allemaal onoverzichtelijk. De paarden hinnikten. De agenten zwaaiden met hun blanke zwaarden, overal maakte rook het zicht moeilijk. Dit vond tante het moment voor de kinderen om naar bed te gaan. De volgende morgen aan het ontbijt hoorden we hoe het verder was gegaan. Wie er waren ingerekend, hoeveel agenten en natuurlijk buren gewond waren geraakt enz. Het staat me allemaal nog levendig voor de geest. Ook dat burgemeester d'Ailly het feest later in goede banen heeft geleid o.a. door een groot vuur te organiseren op de Roomtuintjes.

Visitor

Hans Boer

Slechts 2,5 jaar heb ik in de Eisingastraat nr. 20-2 gewoond. Met mijn ouders bij mijn oom en tante in. Van '57 tot 1960 ongeveer. (Mijn geboortedatum is 10-11-1946) Maar ik heb vele herinneringen aan die tijd.Bv. figuurzagen in het clubhuis van Reigersburg aan de Ingenhouszhof. Of oude kranten ophalen, ook voor Reigersburg. Om de zoveel tijd gaf Reigersburg een buurtfeest op het Ingenhouszhof-pleintje. Vaste prik vroegen ze ons dan om voor de muziek te zorgen. D.w.z. grammofoonplaten van huis meenemen. Wij hadden nl. prima dansplaten. Glenn Miller, The three Jacksons, enz.De visboer op het Robert Kochplantsoen zat er toen ook al, evenals de slagerij op de hoek met de van 't Hofflaan. Tussen de slager en de visboer in had je een brievenbus en 2 postzegelautomaten. Van die blauwe, met slingertjes om aan te draaien voor de zegels. Als de zegels eruitkwamen, hoorde je een hoog belletje. Iedere keer als ik er langsliep op weg naar school in de Linneaushof, moest ik even voelen of er soms nog geld acher 't klepje zat.Op de andere hoek (Kruislaan/Robert Kochplantsoen zat toen een melkboer. Daar in die zaak hing zo'n specifieke geur...zal ik niet gauw vergeten. Nu zit er al jaren een grafzerkenwinkel in. Aan de overkant van 't plantsoen had je een heuse kazerne. Van de Marreschausee. Als ik daar langsliep, kon ik -al springend-door de ramen de tanks zien staan. Spannend vond ik dat! Ooit ben ik daar, voor de gein, opgesloten geweest in een echte cel.Helemaal aan 't eind van de Kruislaan had je Jongensland. Kon je met een roeibootje de Ringvaart oversteken naar 'n eilandje om daar geoorloofd rotzooi te trappen. Hutten bouwen, fikkie stoken, in mijn herinnering mocht vrijwel alles! Ik weet zelfs mijn lidmaatschapsnummer nog. B 44.

Visitor

Christina

Dit verhaal prikkelt de nieuwsgierigheid wel: wat is hartjesdag dan?