‘Jongeheer, wat mag het zijn?’ Mevrouw Kerkvliet keek over de toonbank naar mij en ik voelde mij als (jonge) heer zeer sympathiek en volwassen aangesproken. Het liefst kocht ik bij haar de heerlijke mokkatompoezen, maar ja, in de jaren vijftig en zestig was een dergelijk product voorbestemd voor een verjaardag en niet iets om zomaar te kopen.
In de Indische Buurt, waar wij toen woonden, waren kennelijk heel wat verjaardagen, want in mijn herinnering waren de tompoezen altijd te koop. Het zal wel herinneringsverfraaiing zijn dat zo in de loop van de jaren ontstaat.
De Halmaheirastraat is er nog en ook de Insulindeweg. Op de hoek van die twee was de bakkerswinkel van Kerkvliet gevestigd. Zelf woonden wij in de Palembangstraat op nummer 67, twee hoog. De buurt is voor mij niet meer herkenbaar, hoewel, als ik doorloop richting Sumatrastraat dan kan ik mijzelf nog zien terugkomen van de Gerardus Majellakerk via de Obistraat, langs de Pastoor Hesseveldschool. Niet alles is gelukkig verdwenen.
In 1965 verhuisden wij en hoe het deze bakkerij is vergaan? Of ik er ooit nog die heerlijke mokkatompoezen heb gehaald? Wie weet, ik ben het vergeten, maar de smaak van die tompoezen en de aardigheid van de Kerkvliets vergeet ik nooit meer.
