Marisa woonde in de jaren 1980-begin jaren '90 in de Pieter Nieuwlandstraat, vlak naast buurthuis 'De Werf'. Aanvankelijk was haar woning gekraakt, maar al spoedig gelegaliseerd. Het was een riante vierkamerwoning. Het leuke van de Dapperbuurt was het kleine buurtwinkelbestand en dat het pal bij het station, het Tropenmuseum, het Oosterpark en het Flevopark was en ook dichtbij de Indische buurt bij de Javastraat.
Marisa was afgestudeerd op de sociale academie in de Pijp en haar eerste stage - weliswaar een dagdeel per dag - was in de Dapperbuurt. Daar gaf zo ook voorlichting aan jongeren over drugs. In 1983 werd zij als vrijwilligster opbouwwerkster in de Dapperbuurt voor het buurtorgaan dat zich met name bezighield met de stadsvernieuwing. Het vervelendste vond ze dat veel mensen niet terugkeerden na de vernieuwing van de buurt vanwege de hoge huren. Ze verhuisden elders, naar Purmerend en Almere. De buurt ging op de schop en helaas is na jarenlang actie te hebben gevoerd tegen de te hoge huren de actie van het buurtorgaan mislukt. Het leukste was toen de enorme saamhorigheid van de buurt.
Ook was er toen een actiegroep De Sterke Arm, een politiek gericht groepering. Daarbij werden ook strijdliederen gezongen en het bizarre ervan is dat toen het in de jaren 90 economisch niet zo goed ging, diezelfde strijdliederen klakkeloos opnieuw gezongen werden. Maar de groep organiseerde ook jaarlijkse festiviteiten met zang en toneel en dans.
Nu werkt Marisa bij de geestelijke gezondheidszorg (ggz) als ondersteunster van de cliëntenraad AMC de Meren. Ze zag zo ook het ontstaan van SPDC Oost (psychiatrische afdeling) in de Domselaerstraat. Aanvankelijk was er veel weerstand tegen, het nimby-effect (not in my backyard - niet in mijn achtertuin). Maar toen het er eenmaal was, werden er weinig klachten gehoord over overlast.
Marisa denkt nog met plezier aan die tijd in de Dapperbuurt.