Els werd in 1963 geboren in het noodziekenhuis dat op de Zeeburgerdijk was gevestigd. Het was een barre winterdag in februari met veel sneeuw. Volgens Els moeder liep ze door een dikke sneeuwlaag naar het ziekenhuis, maar volgens anderen bracht de huisarts in haar Daimler moeder naar het ziekenhuis.
Wat wel vaststaat is dat moeder op zaal lag naast een vrouw die op dezelfde dag een dochter kreeg: Ellen Vos. Deze bijna dezelfde namen van vrouwen die op dezelfde dag in het zelfde ziekenhuis zijn geboren, heeft later meer dan eens voor verwarring gezorgd. Zo kreeg Els een keer geen urgentieverklaring omdat die verklaring al uitgegeven was: maar dus aan haar bijna naamgenoot.
" We zijn elkaar figuurlijk heel vaak tegengekomen, hebben met elkaar gebeld maar in het echt hebben we elkaar nooit ontmoet" vertelt Els.
De ouders van Els woonden in de Reinwardstraat op nummer 65, drie hoog, tot Els ongeveer 7 jaar was. Els kan zich nog herinneren dat de huisbaas- mijnheer Tabak- wekelijks de huur op kwam halen. Het huis was in slechte staat, de gevel sloot niet aan op de kamers, vanuit je bed kon je op straat kijken via kieren in de vloer. De w.c. was een hokje in de keuken, zo klein dat vader - 1.90 m lang- de deur niet dicht kon doen als hij op de pot zat. Er was wel een kraan maar geen douche natuurlijk. De scooter van vader werd via een takel naar de zolder gehesen als hij tijdens de winter werd opgeslagen of als vader reparaties wilde verrichten."Het was een doorloopzolder over alle panden, mijn schommel kon er hangen, dat was heerlijk. Ik herinner me de armoede en de vervallen huizen in de buurt, maar ook het plezier dat we hadden als b.v. de wielerronde van Oost door onze straat kwam. Ik ging vaak naar mijn opa en oma in de Ingogostraat en vond het verdrietig dat in de Dapperbuurt zoveel gesloopt werd." Achteraf kan Els het goed begrijpen dat haar ouders naar West verhuisden toen ze een jaar of 6 was, Els zat net een paar maanden op de 1e Oosterparkschool. Haar ouders kregen een medische urgentie omdat Els door het huis vaak ziek werd.
Later is ze als volwassene teruggekeerd naar Oost, het Sumatraplantsoen. “De kinderen zaten op school in de Kraayenhofstraat. Als je dan van school terugfietste kwam je eigenlijk in een apart wereldje als je Oost weer inkwam: daar mengen mensen met en zonder geld met elkaar”.
