Kolen pikken op de Rietlanden
Woensdag 3 januari 1945. mannen, vrouwen en kinderen waren allen bezig kolen te rapen met zeven tussen de sporen totdat er geschoten werd.
Vluchten was niet meer mogelijk omdat het terrein nabij de Borneokade geheel was afgezet door Duitse soldaten, die ons opdreven naar een bepaald punt.
De kinderen mochten er door (zonder kolen en zeven), de vrouwen moesten de kuilen weer dichtgooien en de mannen werden afgevoerd naar een gereedstaande (lege) goederentrein.
Hele dag in de wagons in de kou, met honger en angst van wat gaat er gebeuren. Tegen de avond in het donker zette de trein zich in beweging. Nabij het Centraal Station reed de trein heel langzaam en toen zagen toch nog tientallen jongeren kans uit de trein te springen, in het donker op en tussen de wissels waardoor verschillenden toch nog verwondingen opliepen, doch zij kwamen op dezelfde dag weer thuis.
Dat kon niet worden gezegd van de achterblijvers in de trein. Het verhaal ging dat nabij Rotterdam de jongeren over moesten stappen in een rijnaak voor dwangarbeid elders; de 45-plussers werden vrijgelaten doch moesten zelf maar zien hoe ze weer in Amsterdam moesten komen.
Openbaar vervoer lag plat als gevolg van de spoorwegstaking en telefoon deed het ook niet.
Ik had het geluk dat ik weer op dezelfde dag thuis was, maar woensdag 3 januari 1945 in het begin van de hongerwinter was ook weer zo dag in de periode 40-45 welke ik nimmer zal vergeten.
Joop van der Linden