Die oude woonboot waar ik ooit woonde ligt nog steeds in het water, bij camping Zeeburg .

Kitty Huisman kwam 46 jaar geleden in Oost wonen, op een woonboot. Ze woont nog steeds op het water en beschouwt haar plekje als een stukje Paradijs.

Verteller: Kitty Huisman
Javastraat, Indische Buurt

Dit is een van de verhalen die verzameld werden op het Indische Buurt Festival 2023
Het jaarlijkse Indische Buurt festival, dit keer al voor het 15 e jaar, werd gehouden in de Javastraat, de Sumatrastraat en op het Javaplein. Er was een Initiatievenmarkt en een Kunststraat, waar allerlei organisaties en buurtbewoners, ook van buiten de Indische Buurt bijeen kwamen. Natuurlijk waren er ook leuke kinderactiviteiten en heerlijk eten en drinken! Uiteraard deed het Geheugen van Oost ook mee, met meerdere Verhalenstoelen.

artikel in tijdschrift over de boot

artikel in tijdschrift over de boot

 

Kitty kwam vanuit Velp naar Amsterdam vanwege de liefde, samen met haar vriend zou ze gaan samenwonen op een boot. Maar het liep anders.

"We hadden net een boot gekocht bij de Zeeburgerdijk en toen ging de  relatie uit. Bovendien werd er een nieuwe brug gebouwd en moest de boot naar een andere ligplaats, even verderop. Overigens werd die brug pas jaren en jaren later gebouwd. Maar ik heb er geen spijt van want ik woon heerlijk en stil in het groen.  Iedere dag komen er 2 eenden, een zwanenfamilie en een koppeltje ijsvogels langs, het is net een stukje Paradijs. Ik vind het ook leuk dat ik woon in een buurt, waar de geschiedenis voor het oprapen ligt. Vroeger stond er een Quarantaine inrichting op dat dijkje, een vriend van mijn vader heeft daar nog gelegen omdat men bang was dat hij T.B.C. had meegebracht vanuit Indonesië. Later was er een soort ziekenhuis waar mijn buurvrouw nog is bevallen. De herberg aan het eind van het dijkje staat er al eeuwen, sinds een paar jaar is het gebouw weer helemaal opgekapt in oude stijl. Ik heb er wel eens buurtvergaderingen bijgewoond. Het stukje dijk wordt onofficieel het Nesciolaantje genoemd. Het enige nadeel wat ik ooit heb ervaren was dat je vroeger de stank van het slachthuis kon ruiken en dat is al lang weer verleden tijd.

De boot waar ik op kwam te wonen was een stijlsteven, een platte schuit waar vroeger koeien (maximaal 3) op werden vervoerd in Gaasterland. Dat is ook de naam van de boot 'De Gaasterland'. Hij werd gebruikt om pakketpost, passagiers en dus ook koeien te vervoeren. In de oorlog is hij  beschoten, je kon de kogelgaten nog zien. Er is later natuurlijk een woonverdieping op gebouwd. Ik heb er 25 jaar met veel plezier op gewoond, maar het was veel onderhoud - iedere 3 jaar moest hij naar de werf - en al dat klussen was moeilijk te combineren met mijn baan. Ik woon dus nu in een nieuwere boot met een betonnen casco, maar de Gaasterland wordt nog steeds bewoond en hij ligt n bij de camping Zeeburg. Misschien nog een aardig detail: Vroeger viel de Gaasterland onder de woonwagenwet en had ik een vergunning voor het herbergen van 28 personen."

 

 

Lees ook: Lekker snoepen zonder misselijk te worden. Actief blijven, ook vanuit de scootmobiel Koffie schenken in zijn geliefde buurt Het was weer druk op de Geheugenstoel Rondneuzen tot je wat leuks vindt op markten en festivals.

Alle rechten voorbehouden

196 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

tijdschriftartikel over de boot.

tijdschriftartikel over de boot.

Kitty op de geheugenstoel 2023, foto Carin te Hoonte

Kitty op de geheugenstoel 2023, foto Carin te Hoonte

2 reacties

Voeg je reactie toe
Mirjam van erk

Zou graag van Kitty iets horen. Ben haar adres kwijt.

In 1990 wisselden we na een symposium onze adressen uit in de trein. We waren vroeger bevriend. Maar dat adres ben ik al 30 jaar kwijt!

Anneke Koehof

Die oude schuit waar ik ooit woonde

Wat een mooi en interessant verhaal is dit. Vooral de geschiedenis van De Gaasterland. Een stukje geschiedenis uit de omgeving waar ik in Friesland als kind logeerde. Mijn tweede moeder kwam uit Lemmer en in de vakantie maakten wij van daaruit vaak een tochtje naar Gaasterland, waar het schip waar Kitty Huisman op woonde naar is genoemd en zeker ook vandaan kwam. 

Maar dat niet alleen, ook het stukje dijk waar zij woonde was mij heel bekend. In de oorlog, toen mijn moeder bij mijn geboorte is overleden, werd ik als baby opgevangen door de familie van der Vecht met een melkzaak op de hoek van de Boetonstraat en de Baweanstraat. De jongste dochter uit dit gezin heeft met een woonark aan dezelfde dijk gelegen, de Zeeburgerdijk. Haar man was beheerder van tankstation Kriterion en daarom woonden zij daar. Zij maakte van de dijk een klein bloemenparadijs, ze had wat je noemt 'groene vingers'.  Maar soms moesten zij een stuk opschuiven en werd er weer een nieuwe tuin gemaakt, net zo mooi! Ze woonden daar met hun gezin tot het begin van de jaren '70. Leuk detail: ze woonden daar naast de enige Amsterdamse palingvisser, die in het donker met zijn bootje naar de Amstel voer om paling te vangen.  Ook de stank van de leerlooierijen kan ik me nog goed herinneren en van het slachthuis. Het 'parfum' van dat stukje Oost. De jongste dochter van de melkboer leeft nog, ze is inmiddels 92 jaar. Ik heb dus mooie herinneringen aan dat stuk dijk en ook de toenmalige kraamkliniek was ons uiteraard bekend. En... aan het begin van de dijk het clubhuis van O.V.V. 'Flevo' waar ik toneelspelend en dansend de mooiste uren heb doorgebracht! 

Ik hoop dat mevrouw Huisman nog lang en met veel plezier aan haar stukje dijk mag wonen!