Kampeerkampen
Hoogtepunten waren de jaarlijkse kampeerkampen met de groep. Met een gesloten vrachtwagen werden alle leden van de groep inclusief fietsen kampeerspullen naar de bossen gereden. Daar werd een groot kamp opgezet met tenten één voor iedere patrouille, en een kook- en foeragetent en een leiderstent. We maakten per patrouille kooktafels door de zelf uit het bos gehakte boomstammetjes aan elkaar te verbinden met touw, sjorren noemde ze dat. Het tafelblad bestond uit plaggen met daarop een dikke laag zand. Tussen twee stenen stookten we een houtvuur om te op te koken. De aluminium pannen werden aan de buitenkant dik in de groene zeep gezet, een uiterst precies werkje. Dit om te voorkomen dat de pannen aan de buitenkant zo vuil werden dat ze nooit meer schoon te maken waren. Teveel zeep en niet alleen aan de buitenkant, tja dan schuimde de andijviestamppot. Nadat het eten gekeurd was door de hopman en er een punten beoordeling was gegeven aan het resultaat, zaten we heerlijk te smikkelen, als je die met als groep samen gemaakt had. En we lusten wel veel daar in de bossen. Nadat het corvee gedaan was, de pannen weer helemaal blank geschuurd op de rekken stonden, was er later in de avond een kampvuur. De hopman vertelde spannende avonturenverhalen en we zongen en oefenden kampliederen. En er was heerlijke chocolademelk! We deden speurtochten in het donker en leerde veel van planten en bomen en de natuur. Alle nieuwelingen, werden tijdens het zomerkamp ontgroend, en dat was best voor de jonkies, een aangrijpende. Zelfs andijviestamppot met beetje groene zeep smaak is voor jongens een delicatesse gebeurtenis. Na mijn ontgroening, kreeg ik eindelijk mijn roodgroene padvindersdas en mijn baret en was ik echt een padvinder. De patrouilles gingen ook alleen kamperen dan hadden de patrouille leider met zijn assistent de verantwoording.
Ik ben jaren padvinder geweest bij die groep. En wat heb ik er van genoten! Ik werd later assistent patrouille leider, daarna kreeg ik de leiding van de spechtengroep. Achteraf, wat heb ik er veel geleerd! De padvinderij, heeft mij een stuk geholpen mijn pad in het leven te vinden. Als Kaderlid van het FNV, lid de ondernemingsraad van een bedrijf en bij een project als leidinggevend monteur ben ik veel wat ik op de padvinderij heb geleerd in de praktijk tegen gekomen.
Tot in mijn militaire diensttijd ben ik bij de groep betrokken gebleven. Later, toen was ik ongeveer 19 jaar, was ik ook bij de stam en mede verantwoordelijk voor de groep. Het laatste zomerkamp in Speulde op de Veluwe heb ik nog meegemaakt. Het was een perfect georganiseerd kamp, en we ontvingen van de district leider van het NVP van die regio het predicaat “Zeer goed georganiseerd kamp”. Die oorkonde met daarop foto’s en handtekeningen van alle deelnemers hangt nog steeds op een mooi plekje in mijn huis. Verder rest er nog een oude primus die ik in mijn bezit had om de brander-kop na te zien. Zo is die primus buiten de afwikkeling van het opheffen van de Koningin Emma groep gebleven. Onlangs wist mijn broer Jelle (die ook nog een poosje bij de groep bij de welpen heeft gezeten), eindelijk een brander-kop in India te bemachtigen om de primus weer te kunnen laten branden. Samen met hem heb ik nog even met weemoed de brandende Primus van de groep bewonderd.