'We zaten in een H-vormig gebouw van 2 verdiepingen met een kelder eronder, zo'n beetje tegenover het Kraaiennest en vlak bij de Don Bosco school. Als de jongens van de LTS pauze hadden stonden bij ons de meisjes tegen de ramen geplakt om naar ze te kijken. Toen we eind jaren '80 fuseerden met de technische school en de jongens op de school rondliepen normaliseerde dat. In de kelder zat de stookruimte en werden feesten gegeven, in de westelijke lange arm van de H zat de keuken. Ik herinner me nog goed dat het ontzetting gaf bij de buitenlandse meisjes als de kookjuf eten wilde weggooien. Vanaf het begin dat ik er kwam werken zaten er verschillende culturen op de school, het grootste verschil was aanvankelijk dat de Hollandse meisjes uit veel kleinere gezinnen kwamen. En wat heel in het begin ook opviel: sommige buitenlandse meisjes gingen in het laatste jaar expres heel slecht presteren zodat ze een jaartje moesten overdoen en uitstel kregen voor hun huwelijk. Dat is eigenlijk heel snel verdwenen, vrijwel alle ouders willen dat hun dochters een diploma halen en een maatschappelijke loopbaan nastreven. De sfeer op school heb ik altijd leuk gevonden, de docenten konden meestal goed met de leerlingen overweg. Goed voorbeeld geven is trouwens erg belangrijk, als de directeur niet te beroerd is om propjes van de vloer te rapen, doen de kinderen het ook. De kinderen bij ons op school hebben geen capsones, ze zijn recht voor zijn raap. O ze kunnen best lastig zijn en reuze ruzie maken , maar net als je je zorgen gaat maken is het weer over. Buiten de school gedragen ze zich doorgaans prima. De kinderen gaan aanvankelijk wel veel in een groepje uit de eigen achtergrond bij elkaar zitten, maar zodra ze goed Nederlands kennen worden het stadskinderen, Amsterdammers.Veel leerlingen voelden zich verdrietig/beledigd /boos toen een wethouder het over kutmarokkanen had en de burgemeester hem niet op de vingers tikte. De hetze tegen Marokkanen en Islam in de gratis bladen en andere media maakte het niet makkelijk voor ze en voor de docenten. Over het algemeen viel er wel goed met ze te praten over de problemen als je naar ze luisterde en serieus nam.
In de 80er jaren is onze school een Montessorischool geworden. Dat was veel handiger omdat we toen groepjes konden maken op verschillend niveau. Sinds het speciaal onderwijs is afgeschaft krijg je kinderen op school die theoretisch moeilijker kunnen leren en na de fusie met de LTS werden we een LBO. Technische vakken moet je sowieso individueel geven. De docenten kregen cursussen Montessori onderwijs en voor de kinderen betekende het o.a. dat ze uitgenodigd werden voor de inter- Montessoriades. Dat is een bijeenkomst met sport en culturele activiteiten voor alle 3e klassen van Middelbare Montessorischolen. De meeste van die scholen zijn lycea, maar onze kinderen waren altijd het meest populair; zodra er muziek wordt opgezet gaan ze dansen.
Onze school is altijd actief geweest met culturele en sociale activiteiten; jarenlang verzorgden wij een Kerstdiner voor ouderen uit de buurt, playback shows en andere optredens kwamen regelmatig voor. Weet je wat zo grappig is ? Als de kinderen op werkweek gaan worden de stapelbedden op de zalen altijd tegen elkaar geschoven want alleen slapen vinden de kinderen zielig. Ze beklagen dan ook de docent die op een apart kamertje slaapt.
In 1998 is het gebouw gesloopt om plaats te maken voor een veel grotere school. Ik vind de architectuur erg geslaagd; het is zo open, je ziet overal wat er gebeurt. ".
