Ria Jonker

Ook ik ben daar bevallen en heb ook niet zo'n goeie ervaring. Mij hebben ze van zondag tot woensdagmorgen laten liggen met persweeën en ze hebben het kind uiteindelijk met vacuum gehaald, wat afschuwelijk was. Toen moest ik nog 12 hechtingen krijgen en daarmee begonnen lieten ze de naaldenbak op de grond vallen en gingen ze gewoon naaien. En na 3 dagen een gigantische ontsteking! er Ik kon niet meer zitten. Of ik het toen nog leuk vond en zeggen 'dat ben je gauw vergeten', nou ik niet! En toen waren we nog niet zo bij de hand als nu. Het zou mij niet meer gebeuren, want toen was de dokter heilig. Nu gaan we gewoon naar een ander en trekken we onze mond open. Verder zeiden ze ook dat mijn kind een groot hoofd had en de nek te veel op de romp, maar toen ze geboren werd was ze al schijndood en blauw, dus was het rennen. Dan weet je niet wat je overkomt van de paniek. Dus jullie begrijpen wel dat ik nooit geen kinderen meer heb genomen. Dus heeeeeeeel slecht ziekenhuis, maar ik heb toch een heerlijk meisje er aan over gehouden, wat op een ruishartje na (ook niet ontdekt) heel gezond is en dat was allemaal op 30 dec 1970. Groetjes van Ria Stricker Jonker en bedankt voor jullie verhaal