Anneke Sellmeijer

Ik heb wel goede herinneringen aan het ziekenhuis. Ik ben net als mijn broer en zussen geboren in het Anna of Maria Paviljoen. Zelf ben ik in 1946 en 1947 geopereerd aan beide benen en moest daarvoor enkele maanden in het OLVG blijven. Ik weet dat er toen lieve maar ook wel eens een vervelende verpleegster rondliep. Maar ja dat kom je overal tegen in de ziekenhuizen. Wel herinner ik mij de aardappelpuree die ik iedere dag te eten kreeg. Die vond ik niet lekker, maar je moest je bord leeg eten. Immers het was pas oorlog geweest. Ik ben nu bijna 65 maar ik eet nog steeds geen aardappelpuree. Mijn oudere zusje kon ik alleen maar zien door de tuin , achter het grote hek. Nu begrijp ik het wel, immers er was altijd de angst voor infectiezieken en de mensen waren zo vlak na de oorlog nog niet sterk genoeg om daar voldoende weerstand tegen te hebben.