Op woensdag 21 maart 2012 verscheen het Amsterdams Stadsblad, oorspronkelijk Wiering’s Weekblad geheten, voor de laatste keer. Een gebeurtenis om even bij stil te staan. Het blad werd begin jaren 20 van de vorige eeuw opgericht door Carel Wiering (1897-1961). De bakermat lag op de Hogeweg 14.
De heer Wiering woonde boven de zaak waar de krant in een oplage van 200.000 stuks werd gemaakt. Hij had vergunning voor een drukkerij, uitgeverij en een advertentie-afdeling.
In 1941 verhuisde het kantoor na een fusie met het Wegeners Weekblad naar de Herengracht. In 1942 was het daar afgelopen wegens gebrek aan papier en electriciteit. Wiering zelf ging op de Hogeweg verder met een raamcourant, die bij sigarenwinkeliers en boekhandelaren verscheen.
In juni 1945 herrees het blad uit de as onder de naam Wierings Weekblad Revu, als abonnementenblad omdat een gratis krant in verband met de papierschaarste niet mocht worden verspreid. Maar na een paar jaar kreeg iedereen weer het Wierings Weekblad gratis in de bus.
In 1952 werd de behuizing aan de Hogeweg te klein en werd Nes 55 het adres. In 1954 werd het Wierings Weekblad gekocht door Het Parool en Het Vrije Volk.
De naam Wiering verdween in 1973: toen werd “zijn” blad het Amsterdams Stadsblad. Volgens de heer J.ten Dam, lid van de directie, enerzijds omdat de naam Wiering nogal wat verwarring opriep, anderzijds omdat het blad was uitgegroeid tot een echt stadsblad. Op 4 oktober 1978 verhuisde het blad, dat 14 edities en een oplage van 350.000 exemplaren telde, naar Kalverstraat 112.
Op donderdag 16 april 1959 verscheen t.g.v. het 35-jarig bestaan een jubileumnummer waarin naast gelukwensen van vele instanties ook die van de burgemeester van Diemen, de heer Strumphler Tideman was opgenomen. Want de dorpen in de regio Amsterdam kregen het blad eveneens gratis.
Maar van de stevige buurtkrant is anno 2012 niet veel meer over. Een dun katern met een minimum aan eigen verhalen, ook nog eens ingevouwen in De Echo, het advertentieblad van De Telegraaf dat altijd de grootste concurrent was. Een treurig lot. Zeker als je dat vergelijkt met de hoogtijdagen in de jaren negentig, toen zestien vaste redacteuren wekelijks een nieuwswaardige dikke krant maakten waar het Parool en De Telegraaf met een schuin oog naar keken en soms zelfs stukken uit overnamen.
“Het was een speeltuin, je kon van alles uitproberen”, volgens een van de verslaggevers. Tegelijkertijd was het een kweekvijver voor talent.
Al jaren leed de krant verlies door tegenvallende advertentieverkoop. De krant werd opgekocht door Erik de Vlieger in 2003, die vastgoedmensen aan een baantje bij de krant hielp. “Uiteindelijk is de krant de nek omgedraaid”. Door wanbeleid is de ziel toen zoekgeraakt. Op een ochtend bleek het complete archief, liefdevol met schaar en lijm in elkaar gezet, bij het grofvuil gezet.
Ooit noemde Jan Blokker het Stadsblad de NRC onder de huis-aan-huisbladen. Regelmatig werden er journalistieke prijzen gewonnen
Na de jaren 90 ging het snel bergafwaarts. De stadsdelen gingen hun eigen kranten maken en personeelsadvertenties verschenen op internet. Het Amsterdams Stadsblad werd een noodlijdend huis-aan-huisblad, sinds 2011 ingeschoven bij de Echo.
Het Stadsblad zal worden gemist. Destijds had het blad de mankracht om alle raadsvergaderingen bij te wonen. Nu kunnen deelraden vrolijk een jaar lang vergaderen zonder dat er ooit een journalist aanwezig is. De democratische controle is weg.
Vandaag 21 maart 2012 verschijnt dus het allerlaatste nummer.
De naam zal toch nog blijven voortbestaan in de nieuwe naam van het weekblad De Echo: dat zal voortaan Stadsblad De Echo heten.
Bron: 350 Jaar Watergraafsmeer van J.Kruizinga en Dagblad Het Parool.
Dit verhaal is het 2000e verhaal dat op het Geheugen van Oost is gepubliceerd!
----------------------------------------------------
Klik rechts (icoontje) bovenaan op de foto en de foto wordt vergroot weergegeven.