Wat is het een leuke foto, de foto van de Middelhofstraat in aanbouw.
Als je goed kijkt zie je helemaal rechts de ingang van de fietsenstalling, gebouwd onder de huizen, vandaar de trappen. Die fietsenstalling was geen luxe want het was streng verboden in het dorp om je fiets tegen de boom of het hek voor het huis te stallen. Dat is nu wel anders! Wij woonden in de Peerelstraat en ik vond het als kind erg vervelend om voordat ik naar school ging of bij een vriendinnetje wilde spelen, mijn fiets op te moeten halen in de stalling. Ook moest je opletten om hem op tijd weer terug te brengen, want de stalling ging ook weer tijdig dicht. Nee, ik vond het niks als kind maar nu begrijp ik wel met die grote gezinnen, met die vele fietsen dat die regel bestond. Er waren meer regels, je mocht alleen op maandag de mat kloppen. Wij hadden in huis twee trappen, dus twee lopers en elke week moest ik mijn moeder helpen de lopers te kloppen. En ook het grote vloerkleed moest geklopt worden en werd dan over de leuning van de brug over de Fahrenheitsingel gelegd en maar hopen dat de politie je niet zag, wij stonden op de uitkijk als mijn moeder en mijn oudere zussen ermee bezig waren.
Spelen deden we overal en dus ook op het Landje, het terrein voor de stalling wat jarenlang braak heeft gelegen, voordat een verzekeringmaatschappij mocht gaan bouwen. Op dat veldje groeide "klitten"en niets was leuker dan je vriendjes te bekogelen met die klitten die moielijk van je kleren gingen en nog moeilijker uit je haren. De politie, je zag hem regelmatig op zijn fiets door het dorp en ondanks al onze streken hadden wij een heilig ontzag voor hem.