theo pieterse

ik ben theo pieterse enkom per ongeluk deze site tegen, die gaat over de transvaalbuurt in de jaren 40en vijftig.
ik ben in 1947 geboren en woonde mijn eerste levensjaren nog in het oude gedeelte van de president brandstraat, het zgn. lange stuk van de speeltuin.een jaar later is mijn familie verhuisd naar nummer 76, het huis waar het monument tegen de gevel was bevestigd. ik heb als kind vaak gefantaseerd hoe vreselijk het leven geweest moest zijn in de oorlog in die buurt. ik voelde mij verbonden met dat beeld, omdat ik er iedere keer als ik thuiskwam of wegging mee geconfronteerd werd. er woonde na de oorlog nog enkele joodse gezinnen in de president brand straat. op nr 74 de familie lobatto en om de hoek meneer en mevrouw pauw, die altijd gepest werden met luilak
als de kinderen dooie ratten aan de deurknop hingen. we waren wreed in die tijd. op de tugelaweg woonde een mevrouw beter bekend als" fietje klootoog". ik heb het altijd als zeer speciaal ervaren dat het monument zo dicht in de buurt was, ik voelde me als kind al zeer verbonden met het joodse volk. ik had joodse vriendinnetjes ben later ook met een joodse vrouw getrouwd geweest . Zo diep ging dat gevoel.
Een aantal namen komen mij ook zeer bekend voor zoals de spar, groenteman benny santen, de kindervriend, de fietsenstallinf annex wasmachine verhuur annex snoepwinkel, de korfbalvereniging BIG, waar ik ook in speelde, de bevrijdingsfeesten in de speeltuin.
de familie heering, van de loop, gunzeln,brouwer en slinger, de melkboer vink en de bakker ferwerda op de hoek van de reitzstraat de boeken winkel op het afrikanerplein. en ja inderdaad heb ik toen in een band gespeeld the clungels en ben mijn verdere leven musicus geweest.
ik heb daar een fantastische tijd gehad, een beschermde omgeving in een buurt met een emotioneel verleden. er stond zegge en schrijven 1 auto in de gehele president brandstraat en de bakker, de groenteman en het volendaamer orkest kwamen nog langs de deur, net zoals de ijsman pirrotti met zijn bakfiets, die ons bij tijd en wijle een gratis ijsje gaf omdat we geen nagels hadden om aan ons achterwerk te krabben, want we waren arm in die tijd. mijn vader werkte dag en nacht voor een habbekrats. maar toch ben ik hen dankbaar voor alles dat ze voor mij hebben gedaan.