Ik herinner me Hesp '78 als veel broeken, krukken en een biljarttafel waar ik net over heen kon kijken. Mijn oma woonde op 20 meter van het cafe. Vrijdag gingen mijn ouders langs bij moeder/schoonmoeder, en dan belandden we met tante Loes, Bert en Huib in Hesp. Ik wandelde heen en weer tussen de snackbar waar Taco met asthma woonde, Wimpie en Willem van de woonboot (die er nog steed ligt) en de kroeg. Op zaterdag reed mijn vader in de mini naar de slijterij van Hesp, en kocht daar zijn kratjes bier en flessen frisdrank. In 2001 vierde ik er mijn afstuderen, en vanavond doet mijn vrouw hetzelfde. En dan vertel ik dit verhaal aan mijn jongens.